شهرام آزادیان - دانشگاه تهران
حمید رضا حکیمی - دانشگاه شهید بهشتی

در دورهای که سلجوقیان (۴۳۱-۵۹۰) بر ایران حکومت میکردند،تعداد قابل توجهی از شعرا و نویسندگان در مناطق تحت نفوذ آنان زندگی میکردند.این مقاله با بررسی پادشاهان سلجوقی و وزیران آنان و نیز رجالی که در عصر ایشان میزیستهاند،سعی دارد نشان دهد هر یک از این افراد تا چه حد از ادبیات فارسی حمایت کردهاند.در مرحله بعد، تمام حامیان ادبیات در این دوره در شش گروه شاهان، وزیران، حاکمانشهرها، کارکنان دیوانی، علویان، امرای لشکری تقسیمبندی شدهاند تا مشخص شود هر یکاز این طبقات تا چه اندازه حامی ادبیات فارسی بودهاند. مقاله به این نتیجه میرسدکه سلجوقیان ـ بهجز چند مورد استثنا ـ تمایل زیادی به حمایت از ادبیات فارسینداشتهاند. از اتفاقات مثبتی که در این دوره میافتد، شکلگیری طبقه جدیدی ازحاکمان محلی است که تا اندازهای حامی ادبیات بودهاند و نیز قدرتگیری گروههایینظیر شیعیان و اسماعیلیان. این مراکز قدرت جدید، همزمان با افزایش قدرت خود، ازمسائل فرهنگی هم حمایت میکردهاند. ترک بودن خاندان حاکم، نقش چندانی در بیعلاقگیبه ادبیات فارسی نداشته و بیشتر کسانی که به شاعران بیمهری میکردهاند،درباریان ایرانی بودهاند

سلجوقیان, ادبیات فارسی, ممدوحان, حمایت از شاعران