روششناسی هجویری در تعریف و نقد اصطلاحات تصوف
عنوان مقاله: روششناسی هجویری در تعریف و نقد اصطلاحات تصوف
شناسه ملی مقاله: JR_ADFA-5-2_009
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_ADFA-5-2_009
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
علیرضا محمدی کله سر - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد
خلاصه مقاله:
علیرضا محمدی کله سر - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد
هجویری در تعاریف خود از مبانی و اصطلاحات تصوف، ضمن پایبندی به سنتهای پیشین از روشی خاص نیز بهره گرفته است که میتواند تفاوتهای نگاه وی به این مقولات را توجیه کند. هدف این مقاله بررسی اصول روششناختی هجویری به منظور تحلیل رویکرد وی در تعریف اصطلاحات تصوف است. مهمترین اصول روششناختی در کشف المحجوب عبارت از محوریت فنا و تاکید بر محدودیتهای ذاتی بشری است. هجویری در بخشهای مختلف تعریف، تفسیر، مقایسه و نقد اصطلاحات تصوف، با تکیه بر یکی از این اصول دیدگاههای خود را بیان کرده است. وی در تعریف اصطلاحات و در نقد کارآیی آنها، بیشتر بر اصل نخست؛ در نقد تعاریف دیگران، بیشتر بر اصل دوم و در مقایسه اصطلاحات، بر هر دو اصل تکیه میکند. اصول یاد شده به تاویلهای هجویری از آیات، تمثیلها و داستانوارهها نیز جهت میدهد. این اصول، ارتباطی معنایی را میان اصطلاحات تصوف در کشف المحجوب آشکار میکند و نگاه هجویری را در مرز دو وجه تعریفپذیری و تعریفناپذیری اصطلاحات در نوسان نگاه میدارد.
کلمات کلیدی: هجویری, روششناسی, اصطلاحشناسی, تصوف, فنا
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1200200/