امید مجد - عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
هادی درزی رامندی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران

ادبیات پایداری از یک منظر، نامی است که عمر زیادی از پیدایش آن نمی­گذرد و به شعرهایی اطلاق می­شود که درباره انقلاب اسلامی و دفاع مقدس سروده شدهاند. شعرای زیادی در زمره شاعران این نوع شعر قرار دارند که در کتابها و دائرهالمعارف­های متناسب، نامشان ذکر شده است. این مقاله در صدد اثبات این نکته است که خسرو فرشیدورد، یکی از پیشاهنگان مبارزه با رژیم دژخیم ستم­شاهی بوده است؛ کسی که خود در زندان مخوف آن نظام در دهه چهل به حبسیه­سرایی پرداخته و یکی از شیواترین حبسیه­های معاصر را به گنجینه­های ادب پارسی افزوده است (غزلی با مطلع ستم کشیده زندان شاهم ای یاران/ وطن­پرستی و تقوا گناهم ای یاران)، کسی که سابقه شعرسرایی او در مبارزه با نظام طاغوت به سال ۱۳۴۰ بازمیگردد و در مهر ۱۳۵۷ آن­ها را به چاپ زیرزمینی و در ۱۳۵۸ به چاپ آشکار رسانده است. همچنین کتاب شعر او در زمینه جنگ تحمیلی به تاریخ مهر ۱۳۵۹ نشاندهنده پیشگامی وی در این دو زمینه است.

خسرو فرشیدورد, ادبیات پیش از انقلاب, ادبیات بعد از انقلاب اسلامی, مضمون, شعر انقلاب, شعر جنگ