رضا مرادی - گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
فردین نعمت زاده - گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
حسین مستعان - گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
مهدی صفری - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اراک، اراک، ایران
محمد روشنایی - گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

در این پژوهش، بهمنظور اتصال غیرمشابه میان ورقهای فولاد زنگنزن فریتی ۴۳۰ و فولاد زنگنزن دوفازی ۲۳۰۴ از فرایند جوشکاری لیزر Nd:YAG با حداکثر توان ۲۸۰ وات استفاده گردید. در ابتدا به مطالعات ریزساختاری، تحولات فازی و تغییرات خواص مکانیکی در اثر جوشکاری پرداخته شد. سپس، بهینهسازی پارامترهای فرایند جوشکاری لیزر با هدف بهبود خواص مکانیکی و با استفاده از روشهای آماری انجام شد؛ بنابراین؛ از روش طراحی آزمایش رویه سطح با تکنیک مرکب مرکزی جهت بهینهسازی پارامترهای موثر فرایند شامل توان لیزر، سرعت جوشکاری و عمق فوکوس استفاده شد و پارامترهای بهینه با درنظر گرفتن پاسخی مانند نیروی شکست اتصالات، تعیین شدند. بدین منظور، از آزمایش کشش تکمحوره برای تعیین استحکام اتصالات و از میکروسکوپ نوری برای مشاهدات ریزساختاری و تغییر و تحولات فازی بهره گرفته شد. نتایج نشان میدهد که، با کاهش سرعت جوشکاری و افزایش توان لیزر میزان نیروی شکست اتصالات، حداکثر تا ۳۵۸۷ نیوتن افزایش مییابد. با توجه به نتایج تغییرات ریزساختاری، رشد دانهها و وجود کاربیدهای پراکنده در منطقه جوش مشاهده گردید. همچنین تاثیر حرارت ورودی ناشی از تغییر پارامترهای جوشکاری لیزر، بر روی پروفیل ریزسختی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، حداکثر میزان سختی در منطقه جوش نمونهی با حرارت ورودی کم بهدست آمد که میزان آن در حدود ۳۳۲ ویکرز اندازهگیری شد.

جوشکاری لیزر ضربانی, فولادهای زنگ نزن فریتی, فولادهای زنگنزن دوفازی, تحولات فازی, ریزساختار