مجتبی یمانی - استاد جغرافیای طبیعی گرایش ژئومورفولوژی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
عارفه شعبانی عراقی - دانشجوی دکترا ژئومورفولوژی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
سید محمد زمان زاده - دانشیار زمین شناسی (رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی), گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
ابوالقاسم گورابی - استادیار مورفوتکتونیک, گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
نفیسه اشتری - دانشجوی دکترا ژئومورفولوژی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی

تحولات اقلیمی مهمترین رویداد دوره کواترنری است که این تحولات به­طور وسیعی در ژئومورفولوژی و رسوبشناسی این دوره منعکس شده است و علم پالئوژئومورفولوژی به فهم تغییرات اقلیمی گذشته و پیشبینی این تغییرات در آینده کمک میکند. دریاچههای واقع در چالههای بسته دورههای سرد یا بارانی کواترنر را دریاچههای پلویال میگویند که بعضی از این دریاچهها بهکلی خشک شده و از بین رفتهاند، بعضی دیگر در حال حاضر دریاچههای موقتی هستند که در فصل خشک به کویر تبدیل میشوند و برخی دیگر دریاچههای دائمی هستند که در گذشته وسعت بیشتری داشتهاند. شناخت دریاچههای پلوویال در مناطق خشک امروز بهدلیل تنوع فاکتورها و فرآیندهای پیچیده در تشکیل آنها مورد توجه محققان است. این پژوهش با هدف تعیین گستره پلایای میقان در کواترنری پسین براساس شواهد رسوبی و ژئومورفیک انجام گرفته است. پلایای میقان در مرکز و جنوبغربی استان مرکزی واقع گردیده و دربرگیرنده دریاچه فصلی و شور توزلوگل، دشت­ آبرفتی، مخروطافکنه و ..میباشد. دادههای مورد استفاده عبارتند از: دادههای حاصل از منابع کتابخانهای، دادههای آماری، نمونههای رسوبی، دادههای آزمایشگاهی و سنجش­از­دور. این دادهها در نهایت به روش تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه­گیری انجام شده است. نتایج حاکی از شواهد رسوبی و ژئومورفولوژیک نشان میدهدکه این دریاچه در گذشته دائمی بوده و وسعت بیشتری نسبت به سطح پلایای فعلی داشته ولی این گسترش در جهات مختلف متفاوت بوده و تفاوتهای معناداری بهعلت موقعیت زمینساختی منطقه نشان میدهد.

پادگانه دریاچه ای, پلایا, کواترنری پسین, تغییرات اقلیمی, چاله میقان