سمیرا افشاری - کارشناسی ارشد، گروه محیطزیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
علی لطفی - استادیار، گروه محیطزیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
سعید پورمنافی - استادیار، گروه محیطزیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران

مکانیابی مناطق صنعتی یکی از عوامل کلیدی در برنامهریزی پایدار منطقهای با توجه به اثرات محیطزیستی مختلف صنایع میباشد. با توجه به رشد مناطق صنعتی و وجود معادن متعدد در شهرستان گلپایگان  لزوم مکانیابی صنایع با توجه به ضوابط و استانداردهای محیطزیستی ضروری است. بنابراین در مطالعه حاضر بهمنظور مکانیابی صنایع در شهرستان گلپایگان از تلفیق روش تحلیل سلسله مراتبی و ارزیابی چندمعیاره و بررسی ۲۴ معیار استفاده شد. مهمترین معیارهای موثر در فرآیند ارزیابی توان صنعتی منطقه شامل فاصله از پناهگاه حیاتوحش موته، فاصله از گسلها، فاصله از چاهها و فاصله از جادهها بود. لایههای اطلاعاتی پس از تهیه با استفاده از روشهای منطق بولین، رویهمگذاری فازی، روش وزندهی و ترکیب خطیوزنی تلفیق گردید و نقشهی نهایی ارزیابی توان اکولوژیک منطقه در محیط GIS  تهیه شد. نتایج تحقیق نشان داد که در روش منطق بولین، ۲۷۸۳ هکتار از منطقه برای توسعهی صنعتی مناسب میباشد. در روش رویهمگذاری فازی ۱۷۶۹ هکتار از منطقه و در روش ترکیب خطیوزنی ۱۹۰۲ هکتار و در روش وزندهی ۱۷۵۸ هکتار از منطقه برای توسعهی صنعتی در طبقات خوب تا عالی قرار گرفتند. با توجه به نتایج میتوان گفت روش ترکیب خطیوزنی و وزندهی موثرتر از روشهای بولین و رویهمگذاری فازی است. نتایج کلی بیانگر این است که در کلیهی مدلها مناطق مناسب توسعهی صنعتی در محدودهی جنوبشرقی منطقه قرار دارد و به این معناست که در سیاستگذاریها، برنامهریزی و سرمایهگذاریهای آینده برای توسعهی صنعتی منطقه با درنظر گرفتن آمایش سرزمین این مناطق در اولویت قرار گیرند. با توجه به تمرکز فعالیتهای کشاورزی در منطقهی گلپایگان و ظرفیتهای بیشمار آن در زمینهی گردشگری، توسعهی صنایع تبدیلی کشاورزی و صنایع مرتبط با توسعهی گردشگری و اکوتوریسم در محدودههای مجاز پیشبینی شده، میتوانند بهعنوان اولویتهای توسعهی منطقه، مورد توجه قرار گیرد.

ارزیابی توان اکولوژیک, مکانیابی صنایع, تحلیل سلسله مراتبی, شهرستان گلپایگان