زهره مریانجی - دکترای اقلیم شناسی دانشگاه اصفهان و کارشناس ارشد هواشناسی اداره کل هواشناسی استان همدان
حسین کریمی جاوید - کارشناس ارشد ژئوفیزیک اداره کل هواشناسی استان همدان
یوسف شیخ الملوکی - اداره کل هواشناسی استان همدان

در این مقاله پارامتردمای سالانه استان اصفهان به منظور تعیین روندهای زمانی بلندمدت داده­ها و تغییرات احتمالی آن، طی دوره سی ساله ۱۹۷۶ الی ۲۰۰۵ مورد تجزیه و تحلیل واقع شد. بدین منظور هر یک ازسری داده­های دمای پنج ایستگاه هواشناسی منطقه (اصفهان، شرق اصفهان، کاشان، کبوترآباد وخور) بر اساس آزمون­های آماری منکندال و منحنی تجمعی باقیمانده­های نرمال بررسی شدند. با توجه به روش غیر پارامتری منکندال، دمای حداکثر استان در ایستگاه­های کبوتر آباد وخور دارای تغییرات معنی­دار افزایشی بوده و در بقیه ایستگاه­ها بدون روند می­باشند. بررسی تغییرات حداقل سالانه هوا نیز بیانگر افزایش نسبی آنها در ایستگاه شرق اصفهان است و  میانگین دمادر ایستگاه شرق اصفهان وکبوتر آباد دارای روند افزایشی است. روش منحنی تجمعی باقیمانده­های نرمال که داده­ها را بدو ناحیه تقسیم مینماید دارای نتایجی مشابه روش منکندال میباشد. بر اساس این روش دما در ایستگاه­های کبوترآباد  و شرق اصفهان دارای تغییرات معنی­دار افزایشی بوده است. نتایج این مطالعه که بیانگر گرمتر شدن دمای اغلب ایستگاه­های این استان (بخصوص در قسمت­های میانی آن) است، میتواند در پهنه­بندی و پیش­بینی خشکسالی­های آتی و همچنین برنامه­ریزی و مدیریت منابع آب منطقه بکاربرده شود.

مشخصه­ های دما, استان اصفهان, آزمون من کندال, منحنی تجمعی باقیمانده های نرمال شده, روند تغییر اقلیم