چغاخور و اکوتوریسم

بازدید از طبیعت همواره در روح و خاطر بشر وجود داشته و این امری است که ریشه در فطرت جمال دوستی انسان دارد. از طرفی انسان معاصر در روند تداوم زندگی ماشینی و خسته کننده خود، آرامش و طراوات را در سایه توجه به طبیعت جستجو می کند. منطقه چغاخور با طبیعتی دل انگیز، آب و هوایی دلپذیر، خنک و ملایم، پوشش گیاهی و بیشه زارهای رنگارنگ افسونگر، مزارع و باغات مصفا، چشمه سارهای زلال و صدای جریان جویبارهای خروشان با چشم انداز سحرانگیز تالاب چغاخور، حیات وحش و پرندگان بومی و مهاجر، در دامنه کوه سر به فلک کشیده کلار (با ارتفاع ۳۸۳۲ متر)، در فاصله ۶۰ کیلومتری شهرکرد (مرکز استان چهارمحال و بختیاری) و ۴۵ کیلومتری بروجن (مرکز شهرستان) در بخش مرکزی نگین زیبای زاگرس، استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد و گالری کاملی است که می تواند طیف گسترده ای از توقعات انسان خسته از زندگی شهری را تامین کند. منطقه چغاخور به لحاظ دارا بودن جاذبه و امکانات طبیعی و محیطی با ارزش، از جمله مناطق با پتانسیل بالای گردشگری و تفریحی استان چهارمحال و بختیاری است، به طوری که بازدید از این استان بدون دیدن تالاب چغاخور و زیبایی های منطقه که جاذب گردشگرانی است که قصد بازدید از طبیعت یا همان اکورتوریسم را دارند، ناقص است. در این مقاله که یک بررسی اسنادی- میدانی است، با دیدی جامع نگر، ضمن بیان ویژگی های طبیعی منطقه چغاخور به معرفی مهمترین جاذبه ها و توان های اکورتوریسمی منطقه، شامل تالاب چغاخور، کوه ها و ارتفاعات، چشمه سارها و جویبارها، باغات و تفرجگاه ها، مراکز مذهبی و تاریخی، فرهنگی و... پرداخته می شود. در پایان هم اثرات منفی توسعه اکوتوریسم به همراه راهکارها و پیشنهاداتی جهت بهره برداری بهینه از منابع محیطی منطقه ارائه می گردد.

Keywords:

اکوتوریسم , چغاخور , محیط های روستایی و عشایری , تالاب