توسعه پایدار کشاورزی (زراعت و باغداری) با تاکید بر پایداری منابع آب مطالعه موردی: دهستان کوهین

دستیابی به توسعه پایدار روستایی مهمترین هدف برنامه ریزان روستایی به شمار می رود. در این بین آب از دیر باز مهمترین عامل توسعه روستایی در ایران بوده است. آب به عنوان مهمترین و محدود کننده ترین نهاده تولیدی کشاورزی ایران شناخته شده است. با توجه به اینکه آب در کشاورزی منطقه نهادهای مهم و بسیار محدود به شمار می آید و نیز به دلیل تنگناهای اقلیمی (خشکسالی های پی درپی) و عدم مدیریت آب، استفاده پایدار از آب به یک امر الزامی تبدیل شده است. مسائلی از قبیل فرسایش شدید آبی و خاکی، افت آبهای سطحی و زیر زمینی، مصرف بیش از اندازه آب در بخش کشاورزی، فقدان زیر ساخت های مناسب تهدید کننده توسعه پایدار کشاورزی منطقه مورد مطالعه هستند. این در حالی است که اقتصاد منطقه و روستاییان این منطقه به شدت به منابع آبی موجود در منطقه وابسته هستند. در این مقاله با مطالعه ادبیات موضوع به شناخت شاخص های پایداری منابع آبی پرداخته و بر اساس این شاخص ها به تهیه و تکمیل پرسش نامه و تجزیه و تحلیل اطلاعات ؛ و سپس به بررسی و ارزیابی وضعیت پایدار منابع آبی دهستان کوهین پرداخته شده است. بنابراین برای حفظ آینده کشاورزی منطقه، وضعیت آن مورد ارزیابی قرار می گیرد و محدودیت ها و عوامل ناپایداری منابع آب شناسایی و در جهت رفع این موانع ضوابط، مقررات و مدیریت صحیح مورد بررسی قرار گرفته و در پایان پیشنهاداتی ارائه می گردد.

Keywords:

توسعه پایدار روستایی , شاخص های پایداری منابع آب , دهستان کوهین