علی محمدی ترکاشوند - ۱. Dept. of Soil Sci., Sci. and Research Branch, Islamic Azad Univ., Tehran, Iran.
شهرام صداقت حور - ۲. Dept. of Horticulture, Rasht Branch, Islamic Azad Univ., Rasht, Iran.
هانیه جمالپور - ۲. Dept. of Horticulture, Rasht Branch, Islamic Azad Univ., Rasht, Iran.

در این تحقیق اثرات چند ماده آلی و یک سوپرجاذب رطوبت بر آب قابل استفاده و تاخیر در نقطه پژمردگی دائم یک خاک مربوط به فضای سبز شهر رشت بررسی شد. در مرحله انکوباسیون، ۱۲ تیمار شامل شاهد (۷۰ درصد حجمی خاک و ۳۰ درصد کمپوست کود دامی) و مقادیر مختلفی از خاک، کمپوست زباله شهری، کمپوست کود دامی، ضایعات زیتون، برنج و یک سوپر جاذب رطوبت (A۲۰۰) در یک طرح کاملا تصادفی استفاده شد. بهمنظور تهیه منحنی رطوبتی و تعیین رطوبت معادل ظرفیت زراعی و پژمردگی دایم از روش کاغذ صافی استفاده شد. سه تیماری که در آزمایش انکوباسیون، رطوبت قابل استفاده بیشتر داشتند و سبب تاخیر بیشتری در ایجاد نقطه پژمردگی دائم شدند بههمراه تیمار شاهد در مرحله گلخانه استفاده شدند. در مرحله گلخانه در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی، اثر تیمارها و دور آبیاری (۳۶، ۷۲ و ۱۶۸ ساعت) بر رشد گیاه لیزیماکیا بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین وزن خشک اندام هوایی در تیمار ۳۰ درصد کمپوست زباله شهری و ضایعات برنج در دور آبیاری ۳۶ ساعت دیده شد، اما در دور آبیاری ۱۶۸ ساعت، وزن خشک کاهش یافت و بیشترین وزن خشک مربوط به تیمار سوپرجاذب بود. 

Superabsorbent, Organic wastes, Field capacity, Lysimachia, Permanent wilting point., سوپرجاذب, ضایعات آلی, ظرفیت زراعی, لیزیماکیا, نقطه پژمردگی دائم