زیان تورم و تلف منافع پول در خسارت تاخیر تادیه و تطبیق با حقوق کامنلا و فرانسه

درون نهاد خسارت تاخیر تادیه دو نوع از ضررهای پولی قابل تصور است؛ یکی زیان تورم و دیگری زیان ناشی از تلف منافع پول. مطالعه قوانین کشورهای دیگر نشان می­دهد که اغلب کشورها به هر دو نوع زیان توجه دارند. اما در نظام­های بررسی شده خسارت تورم به­صورت مستقل مورد شناسایی قرار نمی­گیرد، بلکه تحت نظام واحد با عنوان خسارت بهره، هم خسارت تورم جبران می­شود و هم خسارت ناشی از تلف منافع پول. در نظام حقوقی کشورمان با توجه به ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی مفهوم ضرر در خسارت تاخیر تادیه مبتنی بر زیان تورم پول است و ضرر ناشی از تلف منافع پول جز در موارد استثنائی همچون قانون عملیات بانکی بدون ربا، مورد شناسایی قرار نگرفته است. مقاطع زمان نقض تعهد، زمان مطالبه و زمان صدور رای در رابطه با زمان آغاز محاسبه زیان مطرح شده است. برخی نظام­های حقوقی فقط یکی از این مقاطع را اعمال می­نمایند و برخی دیگر به دادگاه اجازه می­دهند تا براساس امور موضوعی پرونده، چگونگی ورود زیان و کیفیت جبران خسارت، مقطعی را انتخاب نماید که خسارت به­نحو مطلوب­تری تدارک شود. کثرت و اهمیت بالای تعهدات پولی ضرورت پرداختن به موضوع حاضر را توجیه می­کند. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی سعی می­شود تا این فرضیه اثبات شود که خسارت تاخیر بر­اساس کاهش ارزش پول نه تنها نقش بازدارندگی در نقض قرارداد ندارد، بلکه تشویق کننده نیز است؛ درحالی­که خسارت تاخیر بر مبنای میانگین سود بانکی به حفظ و ثبات قراردادها کمک نموده و هزینه نقض قرارداد را بالا می­برد، به­طوری­که بدهکار ترجیح می­دهد بدهی خود را به موقع بپردازد تا آنکه مجبور باشد به نحو اخیر خسارت تاخیر پرداخت کند.

Keywords:

تورم , تلف منافع , خسارت تاخیر تادیه , میانگین سود بانکی