رضا مقصودی - استادیار گروه حقوق دانشگاه گیلان
اکبر ایمانپور - استادیار گروه حقوق دانشگاه گیلان

کنوانسیون بیع بینالمللی کالا در مواد ۷۴ الی ۷۸ ترتیبات خاصی برای جبران خسارت پیشبینی کرده است. با این وجود توافق بر خسارت یا شرط خسارت جایگاه صریحی در کنوانسیون ندارد. به نحوی که اختلافات زیادی در آرا قضایی و داوری درباره اعمال یا انکار شرط خسارت در چارچوب کنوانسیون وین وجود دارد. از یک سو تبعیت از حکومت اراده و اعمال اصول کلی کنوانسیون و از سوی دیگر ارجاع به قوانین داخلی کشورها با اعمال ماده ۴ کنوانسیون نتایج متفاوتی را برای توافق متعاقدین ایجاد میکند. نگرش جهانشمول و توجه به یکنواختی در تجارت بینالمللی به عنوان یکی از اهداف اصلی کنوانسیون با مراجعه به قوانین داخلی کشورها سازگاری ندارد. احترام به توافق متعاقدین اقتضا دارد تا با پذیرش شرط خسارت بر مبنای اصول کلی کنوانسیون و عرف تجارت بینالمللی به تفسیر و اجرای آن اقدام گردد.

خسارت, شرط خسارت, حکومت اراده, اعتبار شرط, عرف بینالمللی