سازمانهای اطلاعاتی و افکار عمومی؛ راهبردی برای امنیتسازی

بررسی نظریهها و الگوهای امنیت سازی طی دهههای اخیر حکایت از آن دارد که عوامل موثر در تکوین، صیانت و تقویت ضریب امنیتی کشورها، تعدد و تنوع چشمگیری یافته است. در این میان نقش افکار عمومی بسیار برجسته و مهم مینماید؛ بهگونهای که تمام عناصر امنیت ساز بهنوعی در تعامل با آن قرار دارند. پژوهش حاضر تلاش دارد با عطف توجه به الگوی ارتباط سازمانهای اطلاعاتی با افکار عمومی، از تاثیر آن بر روی امنیت سخن بگوید. برای این منظور محققان دو الگوی اصلی را شناسایی و تبیین نمودهاند که عبارتاند از: الگوی مدیریت دولتی و الگوی مدیریت اجتماعی. درنهایت الگوی ترکیبی را پیشنهاد دادهاند که جامع ایدههای مثبت هر دو رهیافت میباشد. این مطالعه به روش تحلیلی انجام شده و دستاورد اصلی آن این است که سازمانهای اطلاعاتی در رهیافت دولتمحور، عمدتا دارای نقش اجرایی در راستای ساخت افکار عمومی مطابق با خواست دولتها هستند؛ اما در رهیافت مردم محور، نقش شناختی جهت شناسایی خواستههای افکار عمومی و برآورده کردن آنها برجسته میشود. الگویی ترکیبی یا جامع، مبتنی بر تربیت امنیتی و مسئولیت دولتی است و سعی در تامین خواستههای عمومی با پذیرش استقلال نسبی هویت دولتی دارد

Keywords:

امنیت , افکار عمومی , اطلاعات , سازمانهای اطلاعاتی