نقش بدهی عمومی و رویکرد سیاستی دولت بر توسعه مالی در ایران

 نقش مثبت و مستقیم توسعه مالی در ایجاد رشد اقتصادی و کاهش هزینههای مبادله و سرمایهگذاری در کشورهای مختلف، لزوم شناسایی عوامل و سیاستهای موثر بر توسعه مالی را بیش از پیش نمایان ساخته است. مطابق ادبیات اقتصادی، سیاستهای دولت و تصمیمهای مربوط به ساختار بودجهای یکی از مهمترین مولفههای تاثیرگذار بر توسعه مالی است که میتواند در کشورهای مختلف نتایج متفاوتی را به همراه داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش بدهی عمومی دولت به سیستم بانکی و رویکرد سیاستی دولتها برتوسعه مالی در ایران است. برای این منظور سعی شده است با استفاده از دادههای سری زمانی سالهای ۱۳۵۲ تا ۱۳۹۱ و با روش فن همانباشتگی خودبازگشتی با وقفههای توزیعی (ARDL)، نقش دولت بر توسعه مالی مورد آزمون تجربی قرار گیرد. یافتههای تجربی حاکی از آن است که افزایش بدهی عمومی دولت (سهم دولت از اعتبارات پرداختی بانکها و موسسههای اعتباری غیربانکی)، بر شاخص توسعه مالی در ایران تاثیر منفی داشته است. به عبارت دیگر جذب هر چه بیشتر اعتبارات سیستم بانکی از سوی دولت عملا به عدم توسعه مالی کشور منجر شده است. نتیجه دیگر پژوهش حاکی از آن است که هر چند تمامی چهار دولت مورد مطالعه رویکردهای مثبتی در ارتباط با توسعه مالی از خود نشان دادهاند، اما شدت این سیاستگذاری در دولت هشت ساله چهارم بیشتر بوده است.

Keywords:

Financial Development , Government , Banks Credit , ARDL approach , Iran , ایران , (ARDL)توسعه مالی , دولت , اعتبارات بانکی , رهیافت خودبازگشتی با وقفههای توزیعی