طراحی الگوی بومی بهینه توسعه سرمایهگذاری ریسکپذیر در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش دادهبنیاد وAHP فازی

هدف این تحقیق، طراحی الگوی بهینه توسعه سرمایه­گذاری ریسکپذیر در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش دادهبنیاد و AHP  فازی بوده است. روش گردآوری، آمیخته کیفی و کمی بوده است. در مرحله اول با استفاده از رویکرد کیفی دادهبنیاد الگوی پارادایمی پژوهش استخراج شده است. ابزار گردآوری داده­ها در بخش کیفی، مصاحبه بوده است. جامعه آماری بخش کیفی شامل خبرگان صندوق­های سرمایه­گذاری بوده که به روش نمونه­گیری نظری، ۲۰ خبره برای انجام مصاحبه انتخاب شده است. در مرحله کمی هریک از مقوله­های استخراجی با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی بررسی و تایید شده است. ابزار گردآوری داده­ها در این بخش، پرسشنامه محققساخته بوده که براساس مفاهیم استخراجی از بخش کیفی طراحی شده بود. این پرسشنامه پس از تعیین روایی و پایایی بین اعضای نمونه آماری توزیع شده است. جامعه آماری بخش کمی شامل مدیران شرکت­های بورسی بوده است. حجم نمونه این بخش براساس توصیه­های مدل­های تاییدی ۲۱۰ نفر تعیین شده است. نتایج بخش کیفی نشاندهنده ۶۷ مفهوم درقالب  ۱۵ مقوله فرعی و شش مقوله اصلی بهمنظور توسعه سرمایه­گذاری ریسک­پذیر بورس اوراق بهادار بوده است. نتایج بخش کمی نیز نشان داد که هریک از مقوله­های اصلی و فرعی استخراجی از خبرگان تحقیق، قابل تعمیم به مدیران شرکت­های بورسی می­باشد.

Keywords:

سرمایهگذاری ریسکپذیر , روش دادهبنیاد , AHP فازی , بورس اوراق بهادار