تعیین اثربخشی آموزش به روش جیگساو بر شاخصهای شناختی، عاطفی و سازگاری عاطفی - اجتماعی دانشآموزان دختر در درس ریاضی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش به روش جیگساو بر شاخصهای؛ شناختی، عاطفی و سازگاری عاطفی - اجتماعی دانشآموزان دختر در درس ریاضی بوده است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که در اجرای آن از طرح چهارگروهی ناهمسان با پیشآزمون و پسآزمون و دو گروه کنترل و دو گروه آزمایش استفاده شد. شرکتکنندگان پژوهش شامل ۹۹ نفر از دانشآموزان دختر پایهی ششم ابتدایی بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در هر یک از گروههای آزمایش و گواه، قرار گرفتند. پرسشنامههای تجدیدنظر شده سنجش نگرش نسبت به مدرسه، سازگاری عاطفی - اجتماعی و آزمون پیشرفت تحصیلی محققساخته به روش گروهی توسط آزمودنیها، تکمیل شد. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ده جلسه آموزش به روش جیگساو را دریافت کردند. گروه کنترل نیز همزمان به برنامههای عادی کلاسی خود، ادامه دادند. یافتهها نشان داد؛ آموزش به روش جیگساو در مقایسه با آموزش مرسوم، تاثیر مثبت بیشتری بر پیشرفت تحصیلی، سازگاری عاطفی - اجتماعی و برخی از شاخصهای عاطفی تحصیلی دارد. آموزش به روش جیگساو به پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در درس ریاضی، کمک داده است. پژوهش حاضر برای معلمان درس ریاضی ملاحظاتی دارد که میتوانند از این راهبرد برای بهبود تدریس درس ریاضی، استفاده کنند.  

Keywords:

آموزش به روش جیگساو , شاخص شناختی , شاخص عاطفی , سازگاری عاطفی - اجتماعی