ارائه مدلی برای سنجش آمادگی موسسات آموزش عالی برای تبدیل شدن به دانشگاه نسل سوم (نوآور و کارآفرین)

اجتناب ناپذیری شکل گیری سریع دانشگاه های نسل سوم (نوآور و کارآفرین) زمینه ساز پژوهش در جهت شناخت عوامل و شاخص های دانشگاه فوق، شده است. پژوهش در راستای مفاهیم جدید راه یافته به ادبیات دانشگاهی ازجمله؛ جهانی و بین المللی شدن آموزش، تجاری سازی ایده های دانشگاهی و مشارکت دانشگاه ها در اشتغال دانش آموختگان، مترصد ارائه مدلی برای سنجش آمادگی موسسه های آموزش عالی برای تبدیل شدن به دانشگاه نسل سوم، بوده است. براساس چارچوب مفهومی مستخرج از ادبیات نظری و با بهره گیری از پرسش نامه، دیدگاه اعضای هیات علمی گردآوری شد. حسب آزمون های آماری، کفایت نمونه جهت انجام تحلیل عاملی مورد تائید قرار گرفت. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد؛ مقدار ارزش ویژه برای عامل اول ۳۴.۴۱۶، عامل دوم ۶.۲۰۳، عامل سوم ۵.۲۴۷، عامل چهارم ۲.۸۰۲، عامل پنجم ۲.۰۶۷، عامل ششم ۱.۸۳۰، عامل هفتم ۱.۵۲۲ و عامل هشتم ۱.۴۰۰ بوده است. در مجموع کل واریانس تبیین شده عوامل ۷۰.۶۹۲ درصد از واریانس ۷۶ گویه را تبیین نمود. نتایج به دست آمده در خصوص وضعیت آمادگی مطالعه مورد، برای تبدیل شدن به دانشگاه نسل سوم، نشان داد؛ در شاخص های اهداف و رسالت، مدیریت و رهبری، ویژگیهای کارآفرینی اساتید، ویژگی های کارآفرینی کارکنان و دانشجویان وضعیت مطلوب است و در خصوص شاخص های واحدهای داخلی و ساختار، ارتباط با صنایع، تجاری سازی و بین المللی شدن آموزش، تلاش مضاعف ضروری است.  

Keywords:

دانشگاه نسل سوم , موسسات آموزش عالی , دانشگاه کارآفرین و نوآور