تاثیرعمق محیط زیست بر تکامل فرامینیفرهای پلانکتونیک، سازند آبدراز، حوضه رسوبی کپه داغ

در مطالعه اشکال پلانکتونیک تمایز جنس ها بیشتر به واسطه تغییراتی است که در ناحیه نافی آنها صورت می گیرد. لذا هدف اصلی از این موضوع بررسی علل ایجاد ساختارهای ناحیه نافی lip,portici, tegilla در این تک سلولی هاست. آنچه که در روند تکامل تمامی اشکال پلانکتون دیده می شود آنست که از ابتدایی ترین پلانکتون ها Hedbergella تا پیشرفته ترین آنها Globotruncana ساختار دهانه ای از lip به tegilla تبدیل می شود که در ادامه همین روند تکاملی دهانه که دارای یک موقعیت وسیع بوده در تکامل نهایی خود یک موقعیت تماما نافی(مرکزی) پیدا می کند که در این روند یک عمیق شدگی در محیط زیست اشکال تکامل یافته نسبت به اجداد خود دیده می شود. لذا با مطالعه مورفوتایپ های فرامینیفرپلانکتونیک و شناسایی سه گروه از آنها و نتایج بدست آمده از شمارش آماری درصد مورفوتایپ های پلانکتونیک و مقایسه آنها با نمودارها ی بدست آمده از شمارش ساختارهای ناحیه نافی در سازند آبدر حاکی از این مطلب بود که همزمان با افزایش گروه مورفوتایپ سه که نمایانگر بالا آمدن سطح آب دریاست اشکال ساختاری portici,tegilla با دهانه جمع تر نسبت به اشکال اجدادی خود افزایش و با کاهش مورفوتایپ گروه سه که نشانگر کاهش سطح آب دریا بوده اشکال ساختاری lip با دهانه عریض غالب می گردد که این روند مشاهده شده از قانون پاسگال تبعیت می کند.

Keywords:

حوضه رسوبی کپه داغ , سازند آبدراز , تکامل