عبدالرضا علی جانی - دانش آموخته دکتری زمین شناسی مهندسی رسوب شناسی ، ژئوتورلیدر ، داور و پژوهشگر انجمن علم و فناوری ایران

از آنجائی که شناخت میراث زمین شناختی و جاذبه های گردشگری در هر سرزمینی هم از دیدگاه مادی و هم از دیدگاه معنوی حائز اهمیت است لذا می تواند به عنوان یک صنعت سرمایه ای خصوصا در طرح های و پروژه های عمرانی مد نظر قرار گیرذد، جنبه های مادی آن به سبب ایجاد کار و اشتغال و جنبه های معنوی آن به سبب جاذبه های بصری آن است. ژئوتوریسم یا زمین گردشگری از دو بخشژئو و توریسم تشکیل شده است بخش ژئو , جاذبه های زمین شناسی، ژئومورفولوژی و میراث معدن کاری را شامل می شود و بخش توریسم آن به عنوان موضوعی چند رشته ای، تمامی زیرساخت های صنعت گردشگری از جمله تفسیر، مدیریت، اقامت، تورها و نظایر آن را شامل می شود و می تواند نقش راهبردی در طرح های مهندسی و صنایع جانبی مرتبط با آن داشته باشد، این صنعت بطورکلی با جاذبه های طبیعت بی جان سروکار دارد.مخاطبان زمین گردشگری نه تنها متخصصان و کارشناسان زمین شناسی و ژئومورفولوژی، بلکه گردشگران عادی و علاقه مندان طبیعت نیز می باشند. نظربه اینکه کشورایران دارای اقلیم های متفاوت همراه با ویژگی های زمین شناسی متنوع است، لذا می توان از پدیده های زمین ریختاری کشوربعنوان میراث های زمین شناختی و ژئومورفولوژی درقالب ژئوسایت ها و البته پس از مهیا نمودن زیر ساخت های گردشگری بهره جست و به بررسی طبیعت بی جان متاثر ازا حداث طرح ها و پروژه های مهندسی بزرگ وخصوصا سد ها از زاویه گردشگری پرداخت و به عبارتی به بررسی اثرات زیست محیطی این طرح های مهندسی و مدیریت حیاتی آن ، در قالب ژئوتوریسم با تاکید بر جاذبه های زمین گردشگری کشور پرداخته شود

میراث زمین شناختی ، جاذبه های زمین گردشگری ، ژئو توریسم ، طرح های مهندسی