اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکارآمدی و تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکارآمدی و تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر چمستان در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بود . نمونه های پژوهش شامل ۳۰ آزمودنی که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی ۱۵)نفر) و کنترل ۱۵)نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه هایی که جهت جمع آوری اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شده بود، عبارت بودند از: پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکارن (۱۹۸۲) و مقیاس ارزیابی تعلل ورزی سولمون و راث بلوم -(۱۹۸۴) نسخه ی دانش آموز .(PASS) برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین های نمرات خودکارآمدی و تعلل ورزی تحصیلی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون، تفاوت معناداری وجود دارد .(P<۰/۰۱ ) بنابراین، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی یک روش موثر در افزایش خودکار آمدی و کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان است.

Keywords:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی , خودکارآمدی , تعلل ورزی تحصیلی.