راهکارهای ارتقا توسعه پایدار در سازمانهای پروژه محور صنعت نفت و گاز ایران، مبتنی بر اثر قابلیتهای سازمانی

پروژه های صنعت نفت و گاز، به علت تولید آلاینده های صنعتی، صدمات زیستمحیطی زیادی به محیط بیرونی پروژه ها وارد میکند. از طرفی درگیر شدن منابع انسانی زیادی در محیط اجرایی این پروژه ها، محدودیتهایی را از جهت عدم دسترسی طولانی مدت به خانواده های کارکنان در پی دارد. بعد اقتصادی نیز به جهت تامین بخش زیادی از درآمد سالانه کشور از طریق فروش و صادرات فرآورده های نفتی حائز اهمیت است. یکی از راهکارهای بهبود ابعاد توسعه پایدار، بهبود قابلیتهای سازمانی مرتبط با این ابعاد در سازمانهای پروژه محور است؛ در نتیجه در تحقیق حاضر که با استفاده از مصاحبه های کیفی انجام شد، برای گردآوری داده ها از بررسی مدارک سازمانی و پروژه های تعدادی از سازمانهای پروژه محور صنعت نفت و گاز ایران و ۲۳ مصاحبه نیمه ساختار یافته (جهت شناسایی وضعیت قابلیتهای سازمانی توسعه پایدار (در ۸ دسته عامل کلی) و ارائه راهکارهایی جهت بهبود وضعیت قابلیتها) استفاده شد. مصاحبه شوندگان به روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک گلولهبرفی انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها که با استفاده از تحلیل محتوای کیفی و کدگذاری مصاحبه ها صورت پذیرفت، نشان داد که در اکثر عوامل، وضعیت سازمانهای تحت بررسی با وضعیت مطلوب ادبیات، فاصله زیادی دارد. امید است سازمانهای پروژه محور صنعت نفت و گاز میتوانند با به کارگیری حداکثری راهکارهای پیشنهادی، وضعیت قابلیتهای سازمانی خود را بهبود دهند تا در اثر همافزایی سازمانها، وضعیت پایداری صنعت نفت و گاز ایران نیز بهبود یابد.

Keywords:

صنعت نفت و گاز , توسعه پایدار , قابلیتهای سازمانی , سازمانهای پروژه محور