ماهرخ رحیمی

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ساختار انگیزشی و تجربه عواطف مثبت و منفی با خودکارآمدی در دانشجویان است . روش : روش مطالعه از نوع همبستگی و جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجوبان موسسه آموزش عالی بهار مشهد بود که به طور تصادفی ۲۲۰ نفراز دانشجویان دانشگاه بهار مشهد می باشد به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری عبارت بودند از : پرسشنامه انعطاف پذیری کنشی، مقیاس عاطفه مثبت ومنفی، پرسشنامه خودکارآمدی. طرح تحقیق از نوع همبستگی بود. برای تحلیل آماری از روش تحلیل رگرسیون استفاده شد .یافته ها : نشان داد که انعطاف پدیری کنشی با خود کارآمدی رابطه مثبت دارد. عواطف مثبت با خودکارآمدی رابطه مثبت دارد و عواطف منفی با خودکارآمدی رابطه منفی دارد، همچنین مشخص گردید که %۶۳ واریانس خودکارآمدی توسط متغیرهای پیش بینی یعنی انعطاف پذیری کنشی ، عاطفه مثبت و عاطفه منفی قابل پیش بینی می باشد.نتیجه گیری : با توجه به اینکه در مطالعه حاضر عاطفه مثبت و منفی به واسطه باورهای خودکارآمدی در پیشرفت دانشجویان بود . لذا نتایج مطالعه حاضر برای استفاده سازمان آموزش و پرورش کشور در جهت به کارگیری برنامه های به منظور ارتقا باورهای خودکارامدی و بهبود عملکرد آموزشی دانشجویان مفید به نظر میرسد.

انعطاف پذیری کنشی، عاطفه مثبت و منفی، خودکارآمدی.