اثر مقادیر و روش کاربرد سوپرجاذب در زراعت زعفران (Crocus sativus L.) تحت تاثیر سطوح آبیاری

به منظور شناسایی راهکارهای افزایش عملکرد و توسعه کشت زعفران در مناطق خشک و نیمه­خشک، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد که در آن تیمار اصلی شامل سه سطح آبیاری تا سطح ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی و هفت سطح تیماری کودی به عنوان کرت­های فرعی شامل شاهد (عدم مصرف سوپر جاذب) و سه سطح توزیع یکنواخت سوپر جاذب به میزان ۱۰، ۳۰ و ۵۰ گرم در متر مربع قبل از کاشت و سه روش توزیع سوپر جاذب در زیر ردیف های کاشت بود. نتایج نشان داد که با افزایش حجم آبیاری تعداد گل، وزن­تر گل، وزن خشک کلاله، وزن کل بنه ها، وزن بزرگترین بنه و همچنین تعداد بنه­ها افزایش یافت، اما تراوش یونی کاهش یافت. طول برگ از ۶۰ روز پس از شروع سبز شدن برگ ها به تدریج تحت تاثیر تیمار آبیاری قرار گرفت. همچنین مصرف سوپر جاذب ها رفتار مشابهی با تیمارهای آبیاری نشان دادند. در اغلب موارد مصرف سوپر جاذب به مقدار ۳۰ تا ۵۰ گرم سوپر جاذب بصورت توزیع یکنواخت روی سطح زمین و یا مصرف ۱۰ گرم سوپر جاذب بصورت ردیفی در زیر ردیف های کاشت نتیجه بهتری را در مقایسه با شاهد و سایر تیمارها بدست آورد. در برخی موارد نیز، مصرف ۵۰ گرم سوپر جاذب بصورت ردیفی در زیر ردیف های کاشت تاثیر منفی بر صفات مورد مطالعه داشت. بین سطوح آبیاری و مصرف سوپر جاذب اثر متقابل معنی­دار وجود داشت و این موضوع نشان می دهد که می توان خسارت ناشی از کم­آبی بر مزارع زعفران در مناطق خشک و نیمه­ خشک را با مصرف سوپر جاذب ها کاهش داد.

Keywords:

رشد رویشی , عملکرد , سازگاری به کم آبی , دور آبیاری