صفورا عموسلطانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه اصفهان
فریبا یزدخواستی - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان
حمیدرضا عریضی - استاد گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان
جواد عباسی جندانی - دانشجوی دکترای روانشناسی دانشگاه اصفهان

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر روان نمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی بر احساس تنهایی، شادکامی، روابط عاطفی و حمایت اجتماعی والدین در دختران نوجوان وابسته به تلفن همراه بود. طرح این پژوهش، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر، دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان خمینی شهر بودند. نمونه آماری این پژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان وابسته به تلفن همراه بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس وابستگی به تلفن همراه MPAI لونگ (۲۰۰۷)، جو عاطفی خانواده هیلبرن (۱۹۶۴)، حمایت اجتماعی والدین پرسیدانو و هلر (۱۹۸۳)، شادکامی OHQ (۱۹۸۷) و احساس تنهایی UCLA (۱۹۸۰) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که جلسات روان-نمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی بر کاهش احساس تنهایی، افزایش شادکامی، بهبود روابط عاطفی نوجوانان و حمایت اجتماعی والدین آنان موثر بود و این تاثیرات در دوره پیگیری نیز پایدار بودند (۰۵/۰>p). بنابراین مداخله روان نمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی، مداخله ای موثر برای بهبود وضعیت روانشناختی نوجوانان وابسته به تلفن همراه است.

روان نمایشگری, وابستگی به تلفن همراه, احساس تنهایی, شادکامی, روابط عاطفی و حمایت اجتماعی