رخساره رستمیان - Dept. of Water Eng., Respectively, College of Agric., Isf. Univ. of Technol., Isfahan, Iran.
منوچهر حیدرپور - Dept. of Water Eng., Respectively, College of Agric., Isf. Univ. of Technol., Isfahan, Iran.
سید فرهاد موسوی - Dept of Civil Eng., Semnan Univ., Semnan, Iran.
مجید افیونی - Dept of Soil Sci., College of Agric., Isf. Univ. Technol., Isfahan, Iran.

استفاده از جاذب های کربنی برای حذف آلودگی های مختلف رو به افزایش است. زغال زیستی مواد متخلخل غنی از کربن، ارزان قیمت و دوست‎دار محیط زیست است که از پیرولیز زیست‎توده‎ تولید می شود. در این مطالعه، پتانسیل زغال زیستی تهیه شده از شلتوک برنج در شوری زدایی آب آبیاری با شوری های ۵، ۱۵ و ۲۵ دسی زیمنس بر متر مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر دماهای پیرولیز ۴۰۰ (RHB۴)، ۶۰۰ (RHB۶) و ۸۰۰ درجه سلسیوس (RHB۸) بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و قدرت شوری زدایی آنها بررسی شد. نتایج نشان داد که دمای پیرولیز تاثیر معنیداری بر خصوصیات جاذب دارد. زغال RHB۶ با ظرفیت شوری زدایی ۱/۳۰۱ میلی گرم بر گرم کارآمدترین جاذب در شوری زدایی نسبت به دو جاذب دیگر بود. این جاذب بیشترین سطح ویژه (۲۱۱ متر مربع بر گرم) و حجم تخلخل (۱۱۴/۰ سانتی متر مکعب بر گرم) را داشت. نتایج این مطالعه چشم اندازی جدید به مدیریت پسماندهای کشاورزی و کاهش هزینه های آبیاری می باشد.

Pyrolysis, Adsorbent, Saline water., پیرولیز, جاذب, آب شور