اثر ورمی کمپوست و نیتروژن بر رشد رویشی، غلظت، و جذب عناصر غذایی آفتابگردان

به منظور بررسی اثر کاربرد ورمی کمپوست و نیتروژن بر رشد، غلظت و جذب کل عناصر غذایی آفتابگردان، آزمایشی در شرایط گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح ورمی کمپوست (صفر، ۵/۲، و ۵ درصد وزنی) و سه سطح نیتروژن (صفر، ۹۰، و ۱۸۰ میلی گرم در کیلوگرم) بود. کاربرد ۵/۲ درصد ورمی کمپوست، میانگین وزن تر و خشک، و جذب کل پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس اندام هوایی آفتابگران را به طور معنی داری نسبت به سطح بدون کاربرد ورمی کمپوست افزایش داد ولی میانگین غلظت روی و مس را کاهش داد. کاربرد ۹۰ میلی گرم نیتروژن در مقایسه با سطح بدون کاربرد نیتروژن، میانگین وزن تر و خشک و غلظت نیتروژن، روی و منگنز، جذب کل نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس اندام هوایی آفتابگردان را افزایش داد ولی میانگین غلظت فسفر را کاهش داد. کاربرد ۱۸۰ میلی گرم نیتروژن تنها میانگین جذب کل نیتروژن را نسبت به سطح ۹۰ میلی گرم نیتروژن افزایش داد. تیمار ۵/۲ درصد ورمی کمپوست توام با ۹۰ میلی گرم نیتروژن، عملکرد وزن خشک اندام هوایی آفتابگردان را نسبت به تیمار دارای ۵/۲ درصد ورمی کمپوست بدون کاربرد نیتروژن به طور معنی داری افزایش داد.

Keywords:

Sunflower , Vermicompost , Nitrogen , Nutrient. , آفتابگردان , ورمی کمپوست , نیتروژن , عناصر غذایی