نگاهی به توسعه درونزای بافت های فرسوده شهری (با تاکید بر باز زنده سازی، بهسازی، نوسازی، بازسازی) و چالش های پیش روی آن

شهرها به مثابه موجودات زنده همواره در سیر تکاملی خود، یک سیکل حیات فیزیکی را پشت سر می گذارند؛ بدین صورت که متولد می شوند، رشد می کنند و کمیتشان افزایش می یابد، بزرگ شده و تغییر نقش می دهند؛ پیر شده و دچار فرسوگی می شوند. در این میان؛ انسان برای حفظ هویت و اصالت شهر در تلاش برای پایداری و زنده نگه داشتن شهر، بافت شهر و بالاخص بافت های فرسوده دست به اقداماتی می زند که توسعه درونزای شهر (رشد درونی) از جمله این راه ها است. اصطلاح توسعه درونی (توسعه درونزا) براساس تعریف خود؛ نوسازی، بهسازی و به نوعی دوباره قابل استفاده نمودن مناطق شهری موجود است، که معمولا این امر در مناطقی انجام می گیرد که یکپارچگی و انسجام خود را از دست داده و در حال متلاشی شدن است. در واقع توسعه درونزای شهر استفاده بهینه از امکانات بالقوه شهر و دیدی تازه نسبت به زندگی در شهر به ویژه بافت های فرسوده است. هدف از این مقاله بررسی و شناسایی راه های رسیدن به توسعه درونزای بافت فرسوده از طریق باز زنده سازی، نوسازی، بازسازی و موانع در سر راه آن است. در این مقاله با رویکردی توصیفی و تحلیلی و به روش اسنادی، به بررسی و شناسایی راه های توسعه درونزای بافت های فرسوده و چالش های پیش روی آنها می پردازیم. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده این است که اعمال روش هایی همانند باز زنده سازی، بهسازی، نوسازی و بازسازی با توجه به شناخت مردم و مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی وغیره و تشریح مسائل می تواند در توسعه درونزای بافت های فرسوده و جلوگیری از جمعیت گریزی در بافته ای فرسوده مثمرثمر باشد.

Keywords:

توسعه درونزا , بافت فرسوده , باز زنده سازی , بهسازی , نوسازی , بازسازی