حمیدرضا مرادی
مهدی وفاخواه
علی اکبری باویل

  روندیابی جریان به عنوان یک فرایند ریاضی برای پیش بینی تغییرات بزرگی، سرعت و شکل موج سیل به صورت تابعی از زمان در یک یا چند نقطه در طول آبراهه، کانال یا مخزن می باشد. برای انجام روندیابی سیل از دو روش هیدرولیکی و هیدرولوژیکی استفاده می شود. روش هیدرولوژیکی گرچه دقت روش هیدرولیکی را ندارد ولی بسیار ساده تر از آن بوده و در طراحی سازه ها و کنترل سیل با اطمینان قابل قبولی به کار می رود. تحقیق حاضر در بازه ای از رودخانه لیقوان (حد فاصل ایستگاه های هیدرومتری لیقوان و هروی) در استان آذربایجان شرقی به طول ۱۲ کیلومتر انجام گرفت. در این تحقیق با استفاده از اطلاعات ثبت شده در ایستگاه های لیقوان و هروی، دبی سیل برای دوره های بازگشت ۲، ۱۰، ۲۰، ۵۰ و۱۰۰ ساله محاسبه شد. سپس روندیابی هر یک از دبی های سیل ها با دوره های بازگشت مختلف با دو روش ماسکینگام و ماسکینگام- کانژ انجام گرفت. نتایج نشان داد که دبی های روندیابی شده با این دو روش با مقادیر دبی مربوط به آن دوره باز گشت در ایستگاه هروی (ایستگاه پایین دست) دارای اختلاف زیادی می باشد. دلایل به وجود آورنده این اختلاف، می تواند متعدد باشد که از آن جمله می توان به کوهستانی بودن منطقه و وجود شاخه فرعی در بین دو ایستگاه اشاره نمود.

Flood routing, Muskingum, Muskingum-Cunge, Lighvan, Hervy., روندیابی سیل، ماسکینگام، ماسکینگام-کانژ