امید عشایری زاده
بهروز دستار
محمود شمس شرق
مرتضی خمیری

  این آزمایش به منظور بررسی جمعیت میکروبی روده و صفات تولیدی جوجه های گوشتی تغذیه شده با ترکیبات محرک رشد روکسارسون، آویلامایسین و فورمایسین گلد در مرحله اول رشد انجام شد. یک جیره پایه بر اساس توصیه های انجمن ملی تحقیقات برای مرحله اول رشد (۰ تا ۲۱ روزگی) تهیه و با مقادیر توصیه شده از ترکیبات محرک رشد روکسارسون، آویلامایسین و فورمایسین گلد نیز مکمل شد. هر یک از تیمارهای آزمایشی به ۵ تکرار متشکل از ۱۸ قطعه جوجه خروس گوشتی سویه تجاری راس ۳۰۸ اختصاص یافت. پرندگان تا ۲۱ روزگی روی بستر پرورش یافتند و صفات تولیدی و جمعیت میکروبی در بخش های چینه دان و ایلئوم با استفاده از محیط های کشت باکتری شناسی مناسب اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد استفاده از روکسارسون و آویلامایسین به ویژه مخلوط آنها سبب بهبود چشمگیر افزایش وزن پرندگان شد (۰۵/۰> P ). تمامی محرک های رشد مورد ارزیابی تاثیری بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. استفاده از محرک های رشد به استثنای فورمایسین گلد ۰۵/۰ درصد سبب کاهش جمعیت کل باکتری های چینه دان و ایلئوم شد. بیشترین کاهش جمعیت باکتریایی مربوط به تیمار مخلوط روکسارسون و آویلامایسین بود که نسبت به جیره شاهد معنی دار بود (۰۵/۰> P ). تمامی محرک های رشد سبب افزایش جمعیت باکتری های لاکتوباسیلوس در چینه دان و کاهش جمعیت کلی فرم ها در ایلئوم شدند. بیشترین مقدار افزایش جمعیت باکتری های لاکتوباسیلوس مربوط به تیمار مخلوط آویلامایسین و روکسارسون و بیشترین مقدار کاهش جمعیت کلی فرم ها مربوط به تیمار فورمایسین گلد ۲/۰ درصد بود که مقدار آن نسبت به جیره شاهد معنی دار بود (۰۵/۰> P ). بر اساس نتایج این آزمایش مخلوط رکسارسون و آویلامایسین نسبت به سایر افزودنی های محرک رشد بیشترین تاثیر را بر بهبود وزن پرندگان و افزایش جمعیت لاکتوباسیل ها در چینه دان داشت. فورمایسین گلد ۲/۰ درصد نیز نسبت به سایر افزودنی ها سبب بیشترین کاهش جمعیت کلی فرم ها در ایلئوم شد.

Avilamycin, Roxarson, Formycin gold, Microbial population, Broiler chicks., آویلامایسین، روکسارسون، فورمایسین گلد، جمعیت میکروبی، جوجه های گوشتی