استفاده از نشانگرهای RAPD برای شناسایی تغییرات ژنتیکی در مرغان ایستگاه تکثیر و اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران
Publish place: Journal of Water and Soil Science، Vol: 11، Issue: 40
Publish Year: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 134
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-11-40_027
تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1400
Abstract:
به منظور شناسایی واریانس ژنتیکی مرغان ایستگاه تکثیر و اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران با استفاده از نشانگرهای RAPD نمونه های خون از ۱۰۰ قطعه مرغ و خروس تهیه و DNA آنها به روش بهینه یافته نمکی (Salting out) استخراج گردید. از ۲۰ آغازگر مورد استفاده در این تحقیق ۱۴ آغازگر توانستند باندهای مناسب و قابل قبولی را تکثیر نمایند. محصولات واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) با استفاده از ژل آگارز ۵/۱ % الکتروفورز شد. با استفاده از این تعداد آغازگر۱۴۰ باند شناسایی که از این تعداد ۶۳ باند چند شکل و ۷۷ باند یک شکل شناسایی شد. تعداد باندهای شناسایی شده به ازای هر آغازگر بین ۱۶-۴ با دامنه تغییرات ۲۱۰۰- ۲۰۰ جفت باز بوده میزان چند شکلی بدست آمده در این جمعیت ۴۵% بوده است بیشترین درصد چند شکلی مربوط به آغازگر PR-۹ با ۷۲% و کمترین درصد چند شکلی مربوط به آغازگر PR-۱۴ با ۱۶% نشانداده شد. فراوانی اشتراک باندی (BSF ) برای هر آغازگر محاسبه و در دامنه ۹۶/۰-۷۹/۰ بوده است. تشابه ژنتیکی درون جمعیتی (WGS) بعنوان متوسط فراوانی اشتراک باندی و واریانس ژنتیکی محاسبه و مقدار آنها به ترتیب برابر ۸۹/۰ و ۱۱/۰ برآورد شد. در نتیجه سطح بالای چند شکلی بعد از ده نسل انتخاب می تواند مبین ارزیابی درست ژنتیکی ، راه کارهای انتخاب مناسب و هم چنین اندازه موثر جمعیت می باشد.
Keywords: