اثر افزودنی های مختلف بر کیفیت تخمیر سیلوی ارزن در شرایط آزمایشگاهی

هدف از این آزمایش بررسی ویژگی های سیلوی ارزن تهیه شده در آزمایشگاه به عنوان یک علوفه جایگزین در سال ها ی خشک و تعیین اثر افزودنی ها بر کیفیت تخمیر آن بود. علوفه ارزن در دو مرحله شیری و خمیری نرم دانه، بدون افزودنی یا با استفاده از جو، ملاس، اسیدفرمیک ، تلقیح باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و ترکیب ملاس و باکتری در قالب یک طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل ۲ * ۶ سیلو شد. مرحله برداشت تاثیری بر مقدار دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز، ظرفیت بافرینگ، کربوهیدرات های محلول در آب، نیتروژن نامحلول در شوینده اسیدی، نیتروژن آمونیاکی و قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی نداشت، ولی مقادیر ماده خشک، پروتئین خام و pH سیلو در دو مرحله برداشت به طور معنی داری متفاوت بود. وقوع تخمیر کلستریدیایی در سیلوهای شاهد منجر به اتلاف ماده خشک و افزایش سطوح نیتروژن آمونیاکی (۲۴ درصد نیتروژن کل)، اسیدبوتیریک (۲/۰ درصد) و اسید استیک (۳۳/۱درصد) نسبت به سایر تیمارها شد. بین افزودنی ها کمترین نیتروژن آمونیاکی مربوط به افزودن اسیدفرمیک بود (۵۴/۴ درصد نیتروژن کل) و بالاترین تولید اسیدلاکتیک و کمترین اسید بوتیریک به ترتیب در تیمار حاوی ملاس و ترکیب ملاس و باکتری دیده شد. تعیین قابلیت هضم سیلوهای ارزن در آزمایشگاه نشان دهنده افزایش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی همه سیلوهای حاوی افزودنی نسبت به سیلوی شاهد بود. افزودن ملاس و ترکیب ملاس و باکتری بیشترین قابلیت هضم ماده خشک را درپی داشت ( به ترتیب با ۱/۶۳ و ۳۴/۶۴ درصد)، ولی اختلاف معنی داری بین قابلیت هضم سیلوهای حاوی جو، اسیدفرمیک و باکتری دیده نشد. نتایج این آزمایش نشان داد که برای تهیه یک سیلوی با کیفیت ارزن، افزودن یک منبع کربوهیدرات محلول به سیلو ضروری بوده و بدون حضور این منبع کربوهیدراتی، تلقیح باکتریایی لزوما سیلوی مناسبی تولید نخواهد کرد.

Keywords:

Millet silage , Water-soluble carbohydrates , Additives , سیلوی ارزن , کربوهیدرات های محلول در آب , افزودنی ها