بررسی عملکرد هیدرولیکی آبیاری جویچه ای در روش های مختلف مدیریت دبی جریان

در این تحقیق عملکرد هیدرولیکی آبیاری جویچه ای با سه روش مدیریت دبی جریان، شامل روش های اعمال شده توسط زارع (سنتی)، واکر و اسکوگربو، و کاهش دبی در سه مزرعه آزمایشی لورک، شرودان و دانشگاه صنعتی اصفهان، برای سه مرحله آبیاری مورد مقایسه قرار گرفت. در هر یک از مزارع آزمایشی، با در نظر گرفتن حداقل سه تکرار برای هر آزمایش، اطلاعات لازم برای هر یک از روش های فوق، شامل شکل هندسی، طول و شیب جویچه، بافت خاک، پیشروی سطحی آب، دبی ورودی و دبی خروجی جویچه جمع آوری گردید. پارامترهای معادله نفوذ کوستیاکف – لوییس، با استفاده از روش بیلان حجم تعیین شد. سپس نسبت نفوذ عمقی، نسبت پایاب و بازده کاربرد آب محاسبه گردید. نتایج نشان داد که همواره نسبت نفوذ عمقی در روش کاهش دبی بیشتر از روش واکر و اسکوگربو (۶/۱۸ درصد در مقایسه با ۷/۱۳ درصد)، و نسبت پایاب در روش کاهش دبی کمتر از روش های واکر و اسکوگربو و سنتی (به ترتیب ۴/۱۲ درصد در مقایسه با ۱۶ و ۶/۲۰ درصد) است. تاثیر این دو عامل، یعنی نسبت نفوذ عمقی و نسبت پایاب، سبب گردید که بازده کاربرد در روش سنتی کمتر از روش های کاهش دبی واکر و اسکوگربو (به ترتیب ۷/۴۲ درصد در مقایسه با ۶۹ و ۷۰ درصد) باشد. در مجموع، روش کاهش دبی در مزارع با بافت خاک سنگین، در مقایسه با مزارع با بافت خاک سبک، دارای بازده کاربرد بیشتری (۹/۷۳ درصد در مقایسه با ۲/۵۱ درصد) بود.

Keywords:

Surface irrigation , Furrow hydraulic , Efficiency. , آبیاری سطحی , هیدرولیک جویچه , بازده