علی اکبر احسان پور
مایکل جونز

اصلاح ژنتیکی سیب زمینی با روش های سنتی بسیار مشکل و گاهی غیرممکن است. بیوتکنولوزی و کشت بافت گیاهی یک متد مطلوب برای انتقال ژن به گیاهان، یا استفاده از ناقل اگروباکتریوم می باشد. در این مطالعه روش هایی به منظور القای شاخساره و اندام زایی و باززایی گیاه کامل، از قطعات ساقه سیب زمینی رقم دلوار، به صورت یک، دو و سه مرحله ای مورد ارزیابی قرارگرفت. در بین روش های مورد آزمایش، تنها روش یک مرحله ای با استفاده از TDZ، که یک سیتوکنین مصنوعی است، بهترین پاسخ را در باززایی گیاه نشان داد. در این محیط کشت چندین شاخساره از هر قطعه ساقه به وجود آمد. در حالی که در سایر روش ها وقتی محیط کشت با هورمون های BAP، NAA، Zeatin، ۲ip و IAA استفاده شد تنها کالوس سفید و یا کالوس سبز ایجاد شد. بررسی ریخت شناسی و شمارش کروموزومی گیاهان باززایی شده شباهت بین گیاهان باززایی شده و گیاهان والد را نشان داد. نتایج حاکی از این است که سیستم باززایی به دست آمده برای رقم دلوار مناسب بوده و شرایط کشت از ایجاد تنوع ژنتیکی در گیاهان باززایی جلوگیری می نماید.

Potato, TDZ, Regeneration, Culture media., سیب زمینی ، TDZ ، باززایی، محیط کشت