تبعات ورود و اقامت غیرمجاز اتباع بیگانه در ایران

در هر کشور، ورود، اقامت و عبور اتباع بیگانه یکی از مسائلی است که با امنیت و نظام سیاسی آن کشور ارتباط مستقیم دارد. بنابراین، هر کشور بر اساس ضرورت­های خود ضوابط و قوانین مربوط به ورود بیگانگان را تنظیم می­کند. جمهوری اسلامی ایران برای ورود به قلمرو خود بر اساس قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه۱۳۱۰، تشریفاتی از جمله اخذ روادید یا ویزا را پیش­بینی نموده که با نظارت دولت امکان ورود و اقامت مجاز بیگانگان را در کشور فراهم می­سازد. لیکن در سال­های اخیر، به­ دلیل تحولات منطقه­ای و عدم نظارت دقیق بر مرزهای طولانی کشور، تعداد بی­شماری از اتباع کشورهای همسایه بدون رعایت مقررات قانون اخیرالذکر وارد کشور شده­اند. ظاهرا، بسیاری از این افراد در چارچوب مقررات کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد قرار می­گیرند و با عنوان آواره یا پناهنده، وضعیتی قانونی پیدا می­کنند. در مقابل، ورود و اقامت اتباع بیگانه تحت عناوین غیر­مجاز یا به­ صورت آواره یا پناهنده از جمله موضوعاتی است که دولت ما را با چالش­های متعددی به ویژه در ابعاد حقوقی آن از جمله تضعیف قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه، قابل اجرا نبودن قوانین مرتبط با تابعیت, ازدواج و اشتغال غیر­قانونی، کودکان بی­هویت وغیره روبه­رو ساخته  که باید برای تبعات منفی آن چاره­ای اندیشیده شود. با توجه به وظیفه دولت در حفظ و حراست از مرزها و تمامیت ارضی کشور, بهترین راه مقابله با آثار منفی حضور این اتباع خارجی، تقویت مرزها و نظام مرزداری است. لیکن بعضی تغییرات در قوانین به ویژه قوانین مربوط به تابعیت نیز الزامی به نظر می­رسد. درخاتمه, با توجه به تعداد زیاد این آوارگان, کمک به ایجاد ثبات نسبی در کشورهای متبوع آنان و شناسایی و بازگرداندن تدریجی این افراد امری لازم و ضروری است.

Keywords:

ورود , اقامت , عبور , اتباع بیگانه , تابعیت