تاثیر زمان آسیاکاری و خواص رئولوژیکی در دست یابی به همگنی فازی و ریزساختاری سرامیک های چندبلوری ایتریم آلومینیوم گارنت
Publish place: Advanced materials and technologies، Vol: 6، Issue: 4
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 192
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEMI-6-4_005
تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400
Abstract:
در این پژوهش، سرامیک چند بلوری ایتریم آلومینیوم گارنت (YAG) با استفاده از ریخته گری دوغابی یک مخلوط آبی از نانو پودرهای Al۲O۳ و Y۲O۳ و تف جوشی بدون فشار تهیه گردید. به منظور دست یابی به بهترین زمان آسیاکاری جهت انجام ریختهگری، مخلوط استوکیومتری از این پودرها در محیط آبی طی زمان های مختلف ۱ تا ۲۰ ساعت تحت آسیاکاری گلوله ای قرار گرفت. مقدار بهینه پراکنده ساز و خواص رئولوژیکی دوغاب به ترتیب با اندازه گیری گرانروی به عنوان تابعی از میزان پراکنده ساز و نرخ برشی اندازه گیری شد. تترااتیل اورتو سیلیکات (TEOS) به همراه دولاپیکس CE۶۴ به ترتیب به عنوان کمک تف جوش و پراکنده ساز به مخلوط پودر اضافه گردید. سپس دوغابی حاوی ۷۰% وزنی بار جامد در محیط آب دیونیزه تحت آسیاکاری طی زمان های مختلف آگلومره زدایی و ریخته گری شد. تف جوشی نمونه ها در دمای C˚۱۷۱۰ به مدت ۱۲ ساعت انجام شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM) و آزمون برانوئر-امیت-تلر (BET) طی زمان های مختلف تهیه گردید. تاثیر زمان آسیاکاری بر چگالی نسبی خام و پخت، ترکیب فازی و ریزساختار نهایی نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به این نتایج بهترین زمان آسیاکاری جهت آگلومره زدایی از مخلوط پودر ۱۶ ساعت به دست آمد و دوغاب تهیه شده در این زمان به علت آگلومره زدایی بهتر و گرانروی پایین تر از رفتار تقریبی نیوتنی برخوردار بوده است. نتایج نشان داد که نمونه تهیه شده از سوسپانسیون آسیاکاری شده به مدت ۱۶ ساعت، چگالی خام و پخت بالاتری دارد و ریز ساختار آن دارای توزیع اندازه دانه همگن تری است. نتایج الگوی پراش پرتوی ایکس نشان دادند که همه نمونه ها به صورت فاز خالص YAG می باشند.
Keywords:
Authors
امید میرزایی
دانشگاه سمنان ، گروه مهندسی مواد و متالورژی ، سمنان ، ایران.
فاطمه محمدی
دانشگاه سمنان ، گروه مهندسی مواد و متالورژی ، سمنان ، ایران.
محمد تجلی
دانشگاه سمنان ، گروه مهندسی مواد و متالورژی ، سمنان ، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :