بررسی تطبیقی آیین سپاهیگری ایران باستان با استناد به عیون الاخبار ابن قتیبه و شاهنامه فردوسی
عنوان مقاله: بررسی تطبیقی آیین سپاهیگری ایران باستان با استناد به عیون الاخبار ابن قتیبه و شاهنامه فردوسی
شناسه ملی مقاله: JR_JCCL-5-17_004
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_JCCL-5-17_004
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
وحید سبزیان پور - دانشیار گروه و زبان ادبیات عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه
کاوه قنبری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه
خلاصه مقاله:
وحید سبزیان پور - دانشیار گروه و زبان ادبیات عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه
کاوه قنبری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه
مقایسه عیون الاخبار ابن قتیبه و شاهنامه فردوسی نشان میدهد که فنون نبرد در ایران پیش از اسلام از مبانی نظری خاصی برخوردار بوده است. از جمله آن مبانی نظری میتوان به آرایش سپاه اشاره کرد که مواردی مانند استقرار پیادهگان، سواران، فیلسواران، جنگجویان چپ دست، قلب، میمنه، میسره، مقدمه و ساقه لشگر را در برمیگیرد. ایرانیان پیش از اسلام، روانشناسی جنگ و تاکتیکهای نظامی آن را به خوبی میدانسته و برای تشخیص زمان و مکان حمله، استقرار سپاه، با توجه به وزش باد، تابش خورشید، دسترسی به آب و آذوقه، حفظ اطلاعات، شبیخون و دفاع، تسخیر قلعهها، تقویت روحیه سربازان و تضعیـف روحیه دشمن از فنون ویژهای بهرهمند بودهاند. از مقایسه این دو اثر، افزون بر روشن شدن برخی مبانی نظری مـربوط به ارتش ایران، معلوم میگردد که شـاهنامه فردوسی در بخش نظامی و آداب سپاهیگری از آیینها و فرهنگ ایران پیش از اسلام تاثیر پذیرفته است. در این مقاله با استفاده از روش تاریخی -تحلیلی، سر نخهایی از ساختار و مبانی نظری ارتش ایران ارائه داده، نشان دادهایم که حکیم توس در نقل منابع خود یعنی خداینامهها، امین بوده است.
کلمات کلیدی: واژگان کلیدی:ارتش ایران باستان, عیون الاخبار, شاهنامه, ابنقتیبه, فردوسی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1206124/