تاثیر چرا بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی گونه های Stachys lavandulifolia Vahl. وStachys turcomanica Trautva. در استان خراسان شمالی

چرای دام یکی از راه های بهره وری از اراضی است و از جمله عوامل محیطی محسوب می شود که اکوسیستم ها و رشد گیاهان را تحت تاثیر قرارداده و سبب تغییرات فیزیولوژیک و مورفولوژیک در گیاهان می شود. در این پژوهش به منظور بررسی اثرات چرای دام بر صفات مورفولوژیکی و همچنین میزان قندهای محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی، دو گونهStachys lavandulifolia وStachys turcomanica از چراگاه و منطقه قرق شده سیساب واقع در  ۳۵ کیلومتری بجنورد در استان خراسان شمالی انتخاب گردید. دو منطقه به لحاظ ویژگی های فیزیکی همچون موقعیت جغرافیایی، میزان بارندگی ، ارتفاع و pH خاک یکسان بوده و توسط سیمی فلزی از یکدیگر جدا شده بودند. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد  تنش چرا بر روی تراکم کرک ، ویژگی های برگ (طول برگ، عرض در ۲/۱، ۳/۱ و ۳/۲ طول برگ و سطح برگ) ، اندازه و شکل دانه گرده اثر معنی داری نداشت در حالی که میزان  قندهای محلول و فعالیت ترکیبات آنتی اکسیدانی در منطقه چراگاه افزایش معنی داری یافتند. با توجه به نتایج حاصل از تحقیق حاضر به نظر می رسد افزایش قند های محلول و ترکیبات آنتی اکسیدانی بدلیل جبران خسارت وارده و بیانگر پلاستیسیتی بالا در این گونه ها است.

Keywords:

چراگاه , خراسان شمالی , صفات مورفولوژیکی , صفات فیزیولوژیکی , lavandulifolia Stachys , Stachys turcomanica