راهبردهای صنعت نشر در تهران از منظر مدیریت شهری: یک پژوهش نظریه مبنایی

مقایسه ی وضعیت کنونی شهر تهران با دیگر شهرهای جهانی نشان می دهد که صنایع فرهنگی با وجود ایفای نقشی بسزا در توسعه ی پایدار کلان شهرهای امروزی، نتوانسته جایگاه قابل قبولی در توسعه ی فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی تهران داشته باشد. بخش عمده ای از ظرفیت های «صنعت نشر» ایران، به شکلی انحصاری در کلان شهر تهران استقرار یافته و بدیهی است که مدیریت شهری با دامنه ی گسترده ی اختیارات و عملکرد خویش، نقش مهمی در تحول اقتصاد شهری به اقتصاد فرهنگ محور و دانش محور خواهد داشت. این مقاله در تلاش برای پاسخ به این پرسش است که «مدیریت شهری تهران برای رونق و شکوفایی صنعت نشر چه رویکردها و راهبردهایی را می تواند در پیش گیرد؟» در این راستا، به گردآوری داده ها با استفاده از روش تحقیق کیفی «نظریه مبنایی» و ابزار «مصاحبه ی جامع» پرداخته ایم. جامعه ی نمونه (شامل ۱۶ نفر از ناشران و فعالان نشر، ۸ نفر از مدیران فرهنگی تهران و ۷ نفر از صاحب نظران)، با نمونه گیری هدفمند و روش گلوله برفی تعیین شد. مقوله ی مرکزی پژوهش نشان دهنده ی عدم توسعه گرایی اقدامات مدیریت شهری تهران در قبال صنعت نشر می باشد که مهم ترین نتیجه ی حاصل از آن کاستن از دخالت های مستقیم و غیرمستقیم مدیریت شهری در حوزه ی نشر است. مدیریت شهری تهران برای تحقق شرایط رشد و شکوفایی این صنعت، می تواند با اصلاح رویکردها و عملکردها، به سهم خویش، زمینه ی توسعه ی نشر را در تهران فراهم نماید. نویسندگان مقاله معتقدند که تاکنون رابطه ی بین «مدیریت شهری» با «صنعت نشر» به گونه ای که در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفته، تبیین و تحلیل نشده است که این خود نشان دهنده ی جنبه های نوآورانه ی موضوعی و به کارگیری روش در پژوهش حاضر می باشد.

Keywords:

صنایع فرهنگی , اقتصاد فرهنگ , صنعت نشر , مدیریت شهری , تحقیق کیفی , نظریه مبنایی