عالمه بردسیری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم گیاهی، دانشکده زیست شناسی و پژوهشکده علوم زیستی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
رضا نادری علمداردهی - استادیار گروه علوم گیاهی، دانشکده زیست شناسی و پژوهشکده علوم زیستی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
عاطفه امیراحمدی - استادیار گروه علوم گیاهی، دانشکده زیست شناسی و پژوهشکده علوم زیستی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران

در پژوهش حاضر، فلور منطقه سربند دیباج بررسی شده است. منطقه شکارممنوع سربند با مساحت تقریبی ۴ هزار هکتار و گستره ارتفاعی ۲۰۰۰ تا ۳۶۵۰ متر در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی شهر دیباج (۵۲ کیلومتری شمال دامغان، استان سمنان) واقع شده و بر اساس طبقه بندی دومارتن دارای اقلیم خشک و میانگین بارندگی سالانه ۵/۱۳۷ میلی متر است. درمجموع، ۲۸۵ گونه متعلق به ۱۷۸ جنس و ۴۵ تیره شناسایی شدند. تیره های Asteraceae (تیره گل ستاره ای) با ۲۲ جنس و ۴۰ گونه،Brassicaceae  (تیره کلم) با ۲۵ جنس و ۳۲ گونه و Poaceae (تیره گندم) با ۱۶ جنس و ۲۶ گونه تیره های بزرگ منطقه و جنس های Astragalus (گون) با ۱۲ گونه، Allium (پیاز) با ۷ گونه، Cousinia (هزارخار) و Alyssum (قدومه) با ۶ گونه وGagea (نجم طلایی) با ۵ گونه دارای بیشترین غنای گونه ای هستند. بررسی پراکنش جغرافیایی گونه های گیاهی منطقه نشان داد ۵۲/۶۰ درصد گونه ها به ناحیه ایرانی - تورانی، ۶۷/۲۰ درصد به نواحی ایرانی - تورانی/اروپا - سیبری و غیره تعلق دارند. همی کریپتوفیت ها (۶۷/۵۴ درصد) بیشترین شکل زیستی منطقه را تشکیل داده ا ند. از مجموع گیاهان شناسایی شده در منطقه، ۳۶ گونه انحصاری ایران و ۴۴ گونه دارای ارزش دارویی هستند. بر اساس معیارهای اتحادیه بین المللی حفاظت طبیعت ۳۳ گونه در فهرست گونه های در معرض خطر قرار می گیرند که از این تعداد، ۴ گونه Cousinia rhabdodes، Astragalus catacamptus، A. megalocystis و A. perdurans جزو گونه های آسیب پذیر منطقه هستند.

پراکنش جغرافیایی, سربند, سمنان, شکل زیستی, مطالعه فلوریستیک