بررسی مقدماتی فیلوژنی و ساختار ژنتیکی میگوی موزی (Fenneropenaeus merguiensis) در خوریات لافت و سیریک خلیج فارس با استفاده از توالی یابی ژن میتوکندریایی ۱۶S rRNA

میگوی موزی با نام علمی Fenneropenaeus merguiensis از مهم ترین گونه های میگو در خلیج فارس است که حدود ۶۰ درصد از صید میگوی استان هرمزگان را تشکیل می دهد. با توجه به اهمیت این گونه در چرخه صید و صیادی، فیلوژنی و ساختار ژنتیکی جمعیت این گونه در خوریات لافت و سیریک خلیج فارس با روش توالی یابی ژن میتوکندریایی ۱۶S rRNA بررسی شد. نتایج توالی یابی ژن ۱۶S rRNA ۱۰ میگوی نمونه برداری شده که شامل ۴۴۸ باز هم ردیف شده بود، یک جایگاه ژنی مونومورف، ۴۴۷ جایگاه ژنی پلی مورف و ۷ هاپلوتیپ نشان داد. هیچ گونه چند شکلی اضافه و حذف مشاهده نشد. مقدار F-statistic در سطح اطمینان ۹۵ درصد بین دو جمعیت میگوی خوریات لافت و سیریک (برابر با ۱۴/۰) معنی دار نبود (۰۸/۰ = P value). ترسیم درخت های تکاملی ساختار جغرافیایی مشخصی را بین دو منطقه نشان نداد. میانگین مقدار آزمون تاجیما و Fu's FS بین دو جمعیت (به ترتیب برابر با ۶۱/۲ و ۳۳/۱۰) معنی دار نبود که موید عدم بسط جمعیتی بین نمونه های دو منطقه است. میزان تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی نمونه های دو منطقه به ترتیب ۰۰۴/۰ ± ۹۳۳/۰ و ۸۰۲/۰ ± ۶۷۲/۰ محاسبه شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که F. merguiensis در خوریات لافت و سیریک از تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار است اما با توجه به میزان شاخص جدایی جمعیت و حد معنی دار بودن، نمی توان با یقین جمعیت ها را یکی دانست. نتایج تحقیق حاضر می تواند در مدیریت شیلاتی مبتنی بر بازسازی ذخایر و حفظ تنوع ژنتیکی هریک از جمعیت ها مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

فیلوژنی , خلیج فارس , خوریات لاف و سیریک , میگوی موزی (Fenneropenaeus merguiensis) , ۱۶S rRNA