ایوب مرادی - بخش منابع طبیعی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، رشت، ایران
یونس عصری - بخش گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران، ایران
شهریار صبح زاهدی - بخش منابع طبیعی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، رشت، ایران

دریاچه سد سپیدرود با وسعتی معادل ۵۶ کیلومترمربع در حاشیه غربی شهر منجیل واقع شده است. ارتفاع آن از سطح دریای آزاد حدود ۳۰۰-۴۰۰ متر و میزان متوسط بارندگی سالانه ۷/۲۱۳ میلی متر است. پوشش گیاهی غالب اطراف آن از نوع تیپ رویشی درمنه-بادام کوهی است. بر اساس جمع آوری گیاهان طی سال ۱۳۸۹، ۲۳۹ گونه از منطقه تشخیص داده شد. از این تعداد، یک گونه سرخس، دو گونه بازدانه، ۲۱۰ گونه نهان دانه دولپه ای و ۲۶ گونه نهان دانه تک لپه ای است که به ۵۷ تیره و ۱۹۴ جنس تعلق دارند. بزرگترین تیره های گیاهی از نظر تعداد گونه به ترتیب: Asteraceae (۱۸ درصد)، Poaceae (۵/۷ درصد)، Brassicaceae (۷/۶ درصد)، Lamiaceae (۳/۶ درصد)، Fabaceae (۴/۵ درصد)، Chenopodiaceae (۴/۵ درصد) و Caryophyllaceae (۵ درصد) هستند. در میان گیاهان این منطقه از لحاظ شکل زیستی، تروفیت ها با ۵/۴۸ درصد و همی کریپتوفیت ها با ۵/۲۵ درصد فراوان ترین شکل زیستی گیاهان منطقه هستند. ۷/۴۷ درصد گونه های گیاهی منطقه از عناصر ناحیه رویشی ایرانی-تورانی اند. اراضی آهکی سنگریزه ای با ۱۷۸ گونه گیاهی بیشترین غنای گونه ای را در میان زیستگاه های مختلف منطقه دارند.

فلور, شکل زیستی, عناصر رویشی, زیستگاه, سد سپیدرود, ایران