بررسی روند تحولی امیدواری و مولفه های آن در کارکنان: یک مطالعه مقطعی از ۲۰ تا ۶۰ سالگی

هدف پژوهش حاضر بررسی روند تحولی امیدواری و مولفه های آن در کارکنان از ۲۰ تا ۶۰ سالگی بود. بنابراین، پژوهش در قالب یک مطالعه مقطعی و طرح علی-مقایسه ای انجام شد. برای این منظور، از بین کارکنان شرکت توزیع نیروی برق استان مرکزی، ۲۵۰ نفر در ۴ گروه سنی از نیمه اول جوانی تا نیمه دوم میانسالی به صورت در دسترس انتخاب گردید و پرسشنامه امیدواری اسنایدر در مورد آنها اجرا گردید. برای ایجاد تمایز سنی بیشتر بین گروه های مورد بررسی، افراد۳۰، ۴۰ و ۵۰ ساله از بررسی حذف گردید و در نهایت افراد بین۲۰ تا ۳۰ سال (۵۴ نفر)، بین ۳۰ تا ۴۰ سال (۵۲ نفر)، بین ۴۰ تا ۵۰ سال (۴۹ نفر) و بین ۵۰ تا ۶۰ سال (۴۸ نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که تفاوت معناداری در ترکیب خطی تفکر مسیر و تفکر عاملیت امیدواری در گروه های مورد بررسی وجود داشت. تحلیل واریانس تک متغیره نیز نشان داد که تنها در تفکر مسیر و نه در تفکر عاملیت بین گروه ها تفاوت معنادار وجود داشت. مقایسه­های زوجی کمترین تفاوت معنادار نیز نشان داد که نیمه دوم جوانی و نیمه اول میانسالی بالاترین میزان تفکر مسیر و نیمه دوم میانسالی کمترین میزان آن را دارد. در نتیجه، تقویت امیدواری و تفکر مسیر در نیمه دوم میانسالی یا سال های پایانی دوران شغلی باید مورد توجه قرار گیرد، و  برنامه ها و آموزش های لازم در این زمینه به کار گرفته شود.

Keywords:

امیدواری , تفکر مسیر , تفکر عاملیت , روند تحولی , کارکنان