ریزان نیک زبان - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی،دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی،دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
خسرو رشید - استادیار، گروه روانشناسی،دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی،دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

هدف از این پژوهش ، بررسی تاثیر آموزش امید به روش گروهی بر نگرش به زمان بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع متوسطه دوم شهر دهگلان در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۵ دو کلاس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ازمایش و گواه ( هر گروه ۲۵ نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از نسخه فارسی پرسشنامه نگرش به زمان میللو و ورل استفاده شد. بسته آموزشی امید اشنایدر برای گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه اجرا شد و گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد و نتایج نشان داد که آموزش امید بر نگرش به زمان دانش آموزان اثر معناداری داشته است. براساس این یافته ها می توان گفت که آموزش امید به روش گروهی در بهبود نگرش به زمان دانش آموزان اثرگذار است و با آموزش امید می توان افزایش نگرش مثبت به زمان و کاهش نگرش منفی به زمان را انتظار داشت.

نگرش به زمان, امید, آموزش امید, نظریه اسنایدر