تبیین مدل شایستگی های ارتباطی درون فردی تشویق کننده روابط مثبت و اثربخش در سازمان از دیدگاه خبرگان دانشگاهی

هدف پژوهش بررسی شایستگی­های ارتباطی درون­فردی تشویق­کننده روابط سازمانی مثبت و اثربخش و نیز شناسایی ابعاد آن و تعیین نحوه تعامل بین آنها با استفاده از دیدگاه خبرگان دانشگاهی و از طریق مدل­سازی ساختاری تفسیری بود. نمونه آماری پژوهش ۱۷ نفر از خبرگان دانشگاهی بودند که با روش نمونه­گیری گلوله­برفی انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری داده­ها یک جدول ماتریسی محقق ساخته بود. نتایج پژوهش نشان داد ۹ بعد از ابعاد مهم شایستگی­ ارتباطی درون­فردی عبارت­بودند از خودآگاهی، خودپنداره مثبت، خودصحبتی مثبت، عزت نفس، اعتماد به نفس، خوش­بینی، تصور تعاملات، خودمدیریتی، و داشتن چارچوب مرجع؛ که با استفاده از روش مدل­سازی ساختاری تفسیری در چهار سطح تعاملی مختلف قرار گرفتند. همچنین نتایج نشان داد بر اساس تجزیه و تحلیل نمودار قدرت نفوذ و میزان وابستگی، داشتن چارچوب مرجع، خودپنداره مثبت، و عزت نفس که در ناحیه نفوذ قرار گرفته بودند، نسبت به سایر ابعاد قدرت تاثیرگذاری بیشتری بر شایستگی ارتباطی درون­فردی داشتند. پس از آنها خودآگاهی، اعتماد به نفس، خوش­بینی، خودصحبتی مثبت، و تصور تعاملات که در ناحیه پیوندی قرار گرفته بودند از ابعاد مهم شایستگی ارتباطی درون­فردی بودند. خودمدیریتی نیز در ناحیه وابسته قرار گرفت؛ و هیچ یک از ابعاد در ناحیه خودمختار قرار نگرفتند. به­طور کلی، نتایج نشان داد ابعاد شایستگی ارتباطی درون­فردی در سطوح مختلف بر یکدیگر موثرند و تغییر در کیفیت هر بعد موجب تغییر در کیفیت ابعاد همان سطح و سطوح بعدی و به نوبه خود موجب تغییر در کیفیت روابط سازمانی مثبت و اثربخش می­شود.  

Keywords:

روابط مثبت و اثربخش , ارتباطات سازمانی , ارتباطات درون­فردی , شایستگی­های ارتباطی , خبرگان دانشگاهی