فهیمه خمسه - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
کیانوش زهراکار - استادیار گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
فرشاد محسن زاده - استادیار گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

هدف پژوهش تعیین تاثیر آموزش برنامه کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه "پیرز" (PAIRS) بر میزان رضایت جنسی و شادمانی زناشویی زنان متاهل بود. پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی، با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بوده است. به این منظور، تعداد ۲۲ نفر از زنان متاهل شرکت کننده در پژوهش، به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت جنسی (ISS) هادسون، هاریسون و کروسکاپ و مقیاس شادمانی زناشویی (MHS) آرزین، ناستر و جونز استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، برای گروه آزمایش، آموزش کاربرد عملی مهارت های روابط صمیمانه در هشت جلسه به صورت هر هفته یک جلسه دوساعته به شیوه گروهی ارایه شد، اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله آموزشی برنامه کاربرد عملی مهارت های روابط صمیمانه باعث بهبود ۴۴ درصدی رضایت جنسی و ارتقای ۳۷ درصدی شادمانی زناشویی گروه آزمایش در پس آزمون شده است. نتایج پیگیری سه ماهه حاکی از تاثیر ۴۲ درصدی این مداخله بر رضایت جنسی و تاثیر ۳۶ درصدی بر شادمانی زناشویی بوده است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توانمندی زنان در سایه آموزش و یادگیری برنامه کاربرد عملی مهارت های روابط صمیمانه با همسرانشان موجب افزایش رضایت جنسی و شادمانی زناشویی زنان متاهل در بلند مدت شده و استفاده از این برنامه آموزشی برای مشاوره پیش از ازدواج و زوج درمانی به منظور ارتقای کیفیت روابط زوجین توصیه می شود.

برنامه کاربرد عملی مهارت های روابط صمیمانه پیرز, رضایت جنسی, شادمانی زناشویی, زنان