غلامرضا نیک راهان - دکترای روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
کریم عسگری - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مهرداد کلانتری - استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
محمدرضا عابدی - استاد گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
علی اعتصام پور - استادیارگروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد نجف آباد، نجف آباد، ایران
عباس رضایی - استادگروه ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
جف سی هافمن - دانشیار گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه هاروارد، بوستون، ایالات متحده آمریکا

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثربخشی سه نوع مداخله شادی بر روی نشان­گرهای زیستی خطر و متغیرهای روانشناختی در بیماران کرونری بود. در این پژوهش ۶۸  بیمار کرونری به طور تصادفی به چهار گروه ۱۷ نفری شامل سه گروه مداخله شادی سلیگمن، لیوبومیرسکی و فوردایس و یک گروه کنترل اختصاص یافتند. گروه­های مداخله شش هفته آموزش شادی دریافت نمودند و اندازه­گیری­ها در مرحله پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری به انجام رسید. ابزارهای اندازه­گیری شامل کیت­های اندازه گیری کورتیزول بزاق، سطح پلاسمایی پروتئین واکنش­دهنده سی (CRP)، اینترلوکین-۱ (IL- ۱)، اینترلوکین-۶ (IL-۶) و ویراست دوم پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه شادی آکسفورد آرگایل، مارتین و کراس لند، مقیاس رضایت از زندگی دینر و مقیاس امید اشنایدر بودند. نتایج نشان­دهنده گرایش قوی شادی اصیل سلیگمن برای ایجاد تغییرات مثبت در نشان­گرهای روان-عصب- ایمنی شناختی مربوطه به ویژه بهبود انعطاف پذیری پاسخ صبحگاهی کورتیزول و کاهش سطح hs-CRP بود. علاوه بر این نتایج نشان داد هر سه برنامه شادی، آثار مثبت و معناداری در زمینه متغیرهای روانشناختی در پی داشته­اند. نتایج این پژوهش نشان داد که شادی اصیل سلیگمن ممکن است اثرات قابل توجهی در تنظیم عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال و کاهش سطح نشان­گرهای التهابی در بیماران کرونری داشته باشد.

یماران قلبی, شادی, نشان گرهای ایمنی شناختی