بررسی روند تحولی تعالی معنوی از نوجوانی تا پیری: مطالعه مقطعی

هدف این پژوهش، بررسی روند تحولی تعالی معنوی از دوره نوجوانی تا پیری در شهر اصفهان در سال ۹۰-۹۱ بود. حجم نمونه ۴۰۹ نفر را شامل می شد. پژوهش با توجه به هدف، مطالعه مقطعی بود؛ بنابراین افراد بر حسب سن در ۴ گروه سنی شامل ۷۷ نفر نوجوان (۱۸-۱۴ ساله)، ۲۰۲ نفر جوان (۳۹-۱۹ساله)، ۱۱۳ نفر میان سال (۶۵-۴۰ ساله) و ۲۳ نفر پیر (۸۸-۶۶ ساله) و بر طبق جنسیت در دو گروه جنسی (۲۱۳ زن و ۱۹۶ مرد) در پژوهش شرکت کردند. روش نمونه گیری در گروه سنی نوجوان به صورت چندمرحله ای تصادفی و در سایر گروه ها به صورت در دسترس بود. به منظور بررسی سازه تعالی معنوی از مقیاس ارزیابی احساسات مذهبی و معنوی (پیدمونت،۲۰۱۰) استفاده شد. این مقیاس پیش از انجام پژوهش تجزیه و تحلیل و روایی و پایایی آن تایید شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که میان گروه های سنی از نظر روند تحولی تعالی معنوی، تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰>P). مقایسه های زوجی نیز بیانگر وجود تفاوت معنی دار میان گروه سنی اول (۱۸-۱۴) با گروه های سنی سوم (۶۵-۴۰) و چهارم (۸۸-۶۶) و هم چنین میان گروه سنی دوم (۳۹-۱۹) با گروه های سنی سوم (۶۵-۴۰) و چهارم (۸۸-۶۶) بودند (۰۵/۰>P). نتایج نشان داد روند تحولی تعالی معنوی از نوجوانی تا پیری به صورت سیر صعودی است و در پیری به بالاترین حد خود می رسد، ولی تفاوت معنی داری بین دو جنس مشاهده نشد.

Keywords:

تعالی معنوی , تحول , نوجوانی , پیری , مطالعه مقطعی