سیدفرید علامه - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
اصغر آقایی - دانشیار روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
سید حمید آتش پور - استادیار روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
مرضیه مشتاقی - دانشجوی دکتری روان شناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی مرکز بین الملل کیش، کیش، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر شادکامی مردان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراهای شهر اصفهان انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی به صورت طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با دو گروه آزمایش و گروه کنترل بود. نمونه پژوهش از بین ۱۱۴ متقاضی شرکت در آموزش گروهی به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه گمارده شدند: دو گروه آزمایشی شامل: گروه اول ۱۵ نفر از مردان که به همراه همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه دوم ۱۵ نفر از مردان که بدون حضور همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه کنترل شامل گروه مردانی که در فهرست انتظار قرار گرفتند. از همه افراد سیاهه شادکامی آکسفورد (آرجیل، مارتین و کروسلند، ۱۹۸۹) گرفته شد. گروه های آزمایشی تحت ۱۰ جلسه آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون بونفرونی تجزیه و تحلیل شد و نشان داد که آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل در افزایش شادکامی کلی گروه های آزمایش نسبت به گروه کنترل موثر بود (۰۱/۰P <)، و بین گروه آزمایش ۱ و گروه آزمایش ۲ در میزان شادکامی تفاوت معناداری وجود ندارد (۰۵/۰P >). نتیجه گیری: آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بخوبی موجب افزایش رضایت از زندگی، لذت، عزت نفس، آرامش، کنترل و کارآمدی مردان متاهل شرکت کننده در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل شد و افزایش شادکامی آن ها را دربرداشت.  

تحلیل رفتار متقابل, شادکامی, مردان متاهل