سید حمزه صفوی - تهران، سعادت آباد، بلوار فرحزادی، میدان کتاب، خ کوهستان، کوچه گل آذین، بن بست اول، پلاک ۱، طبقه سوم
فرشید آبادی زمان

اگرچه بیش‎تر پژوهشگران حوزه گسترش هسته‎ای، آنارشی در سیستم بین‎الملل و تهدیدات محیطی را به‎عنوان اصلی‎ترین انگیزه دولت‎ها در تلاش برای دستیابی به تسلیحات کشتار جمعی مدنظر قرار می‎دهند؛ با این حال، در پاسخ به این پرسش که «چگونه تهدیدات امنیتی بر تصمیم دولت‎ها به اشاعه تاثیر می‎گذارد؟»، چارچوب تحلیلی منسجمی در دست نداریم. از این‎رو، مقاله حاضر، چارچوبی تحلیلی ارائه می دهد که با بررسی سه متغیر «سطح تهدیدات محیطی»، «قدرت نسبی کشور اشاعه‎گر» و «ضمانت امنیتی موثق»، نحوه کنش متقابل راهبردی این سه متغیر و برآیند تاثیر آن بر وضعیت هسته‎ای کشور اشاعه‎گر مورد بررسی قرار می‎گیرد. در پاسخ به این پرسش که «چرا برخی کشورها علی‎رغم مواجهه با تهدیدات امنیتی مخاطره‎آمیز، از اقدام در راستای هسته‎ای شدن اجتناب می‎کنند؟»، این فرضیه مطرح می‎شود که کشور اشاعه‎گری که از حمایت متحد هسته‎ای متعهد (استقرار تسلیحات هسته‎ای خارجی در خاک کشور اشاعه‎گر) برخوردار است، انگیزه‎ای برای هسته‎ای شدن ندارد که این چارچوب تحلیلی پیشنهادی با استفاده از الگوهای تاریخی توسعه هسته‎ای ‎آزموده می‎شود.

بازدارندگی, تهدیدات امنیتی, حمله بازدارنده, ضمانت امنیتی موثق, موازنه قدرت