گزارش فنی: ارزیابی روش های استدلالی، SCS و سیپرس-کریک برای تعیین ضریب رواناب حوضه های با مساحت کمتر از ۵۰ کیلومتر مربع استان مازندران

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 253

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWEM-8-2_010

تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400

Abstract:

رواناب به­عنوان یکی از مولفه­های بیلان آب حوضه، اهمیت زیادی در آبخیزداری و مدیریت منابع آب دارد. برآورد مناسب میزان رواناب، مستلزم تعیین ضریب رواناب می­باشد. در این پژوهش، ضریب رواناب با دوره بازگشت­های ۲۵ و ۵۰ ساله حوضه­های تا مساحت ۵۰ کیلومتر مربع استان مازندران با استفاده از سه روش استدلالی، SCS و سیپرس-کریک برآورد شد. از نرم افزار GIS برای همپوشانی لایه­ ها و تحلیل اطلاعات حوضه استفاده شد. جدول چاو مبنای تناظر روش­های مورد استفاده در این پژوهش قرار گرفت. روش استدلالی به­دلیل عدم تناظر با جدول چاو و محاسبه ضریب رواناب کمتر از واقعیت در اکثر موارد، نتایج مطلوبی ارائه نداد. روش سیپرس-کریک به دلیل قرابت با روش SCS کارایی لازم را در برخی از حوضه­ها نشان داد. میانگین ضریب رواناب معادل ۰.۳۷=C۲۵ و ۰.۴۱=C۵۰ بیانگر دقت بسیار بالای روش SCS نسبت به دو روش دیگر در این پژوهش می باشد. مطابق روش سازمان حفاظت خاک، کمترین و بیشترین ضریب رواناب با دوره بازگشت ۲۵ساله به ترتیب مربوط به حوزه آبخیز چالکرود یک (۰.۰۶) و صفارود چهار (۰.۶۱) تعیین شد. کمترین و بیشترین ضریب رواناب با دوره بازگشت ۵۰ساله نیز به ترتیب مربوط به حوزه آبخیز چالکرود یک (۰.۱) و صفارود چهار (۰.۶۵) برآورد شد. بر اساس نتایج به­دست آمده از هر سه روش، حوضه های دارای بیشترین مساحت و کمترین شدت بارندگی، کمترین ضریب رواناب را دارا بودند.

Authors

بهروز محسنی

مربی، بخش علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور

هادی رزاقیان

مربی، بخش علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور

عبداله درزی نفت چالی

‎استادیار، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

اسماعیل نیکزاد

کارشناس بخش GIS شرکت سهامی آب منطقه ای مازندران