گزارش فنی: ارزیابی روش های استدلالی، SCS و سیپرس-کریک برای تعیین ضریب رواناب حوضه های با مساحت کمتر از ۵۰ کیلومتر مربع استان مازندران
Publish place: Watershed Engineering and Management، Vol: 8، Issue: 2
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 253
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWEM-8-2_010
تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400
Abstract:
رواناب بهعنوان یکی از مولفههای بیلان آب حوضه، اهمیت زیادی در آبخیزداری و مدیریت منابع آب دارد. برآورد مناسب میزان رواناب، مستلزم تعیین ضریب رواناب میباشد. در این پژوهش، ضریب رواناب با دوره بازگشتهای ۲۵ و ۵۰ ساله حوضههای تا مساحت ۵۰ کیلومتر مربع استان مازندران با استفاده از سه روش استدلالی، SCS و سیپرس-کریک برآورد شد. از نرم افزار GIS برای همپوشانی لایه ها و تحلیل اطلاعات حوضه استفاده شد. جدول چاو مبنای تناظر روشهای مورد استفاده در این پژوهش قرار گرفت. روش استدلالی بهدلیل عدم تناظر با جدول چاو و محاسبه ضریب رواناب کمتر از واقعیت در اکثر موارد، نتایج مطلوبی ارائه نداد. روش سیپرس-کریک به دلیل قرابت با روش SCS کارایی لازم را در برخی از حوضهها نشان داد. میانگین ضریب رواناب معادل ۰.۳۷=C۲۵ و ۰.۴۱=C۵۰ بیانگر دقت بسیار بالای روش SCS نسبت به دو روش دیگر در این پژوهش می باشد. مطابق روش سازمان حفاظت خاک، کمترین و بیشترین ضریب رواناب با دوره بازگشت ۲۵ساله به ترتیب مربوط به حوزه آبخیز چالکرود یک (۰.۰۶) و صفارود چهار (۰.۶۱) تعیین شد. کمترین و بیشترین ضریب رواناب با دوره بازگشت ۵۰ساله نیز به ترتیب مربوط به حوزه آبخیز چالکرود یک (۰.۱) و صفارود چهار (۰.۶۵) برآورد شد. بر اساس نتایج بهدست آمده از هر سه روش، حوضه های دارای بیشترین مساحت و کمترین شدت بارندگی، کمترین ضریب رواناب را دارا بودند.
Keywords:
Authors
بهروز محسنی
مربی، بخش علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور
هادی رزاقیان
مربی، بخش علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور
عبداله درزی نفت چالی
استادیار، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
اسماعیل نیکزاد
کارشناس بخش GIS شرکت سهامی آب منطقه ای مازندران